Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2019/1374 Esas 2019/20450 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki 4650 sayılı Kanunla değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 10. maddesine dayanan kamulaştırma bedelinin tespiti ve kamulaştırılan taşınmazın yol olarak tapudan terkini davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın kabulüne ilişkin ilk derece mahkemesinin kararına karşı taraf vekillerinin istinaf başvurusu üzerine Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesince istinaf isteminin kabulü ile HMK"nun 353/1-b-3 maddesi uyarınca esas hakkında yeniden karar verilmesine dair yukarıda gün ve sayıları yazılı kararının Yargıtay"ca incelenmesi taraf vekillerince verilen dilekçeler ile istenilmiş olmakla dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:

- K A R A R -
Dava, 4650 sayılı Kanunla değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 10. maddesine dayanan kamulaştırma bedelinin tespiti ve kamulaştırılan taşınmazın yol olarak tapudan terkini istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı, taraf vekilleri tarafından yapılan istinaf başvurusunun kabulü ile Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesince HMK"nun 353/1-b-3 maddesi uyarınca ilk derece mahkemesinin kararı kaldırılmak suretiyle yeniden hüküm kurulmuş; bu karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Dosyada bulunan kanıt ve belgelere, kararın dayandığı gerekçelere göre; taraf vekillerince yapılan istinaf başvurusunun kısmen kabulü ile Tarsus 3. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2016/320 Esas - 2017/163 sayılı kararı ortadan kaldırılarak, limon bahçesi niteliğindeki Mersin İli, Tarsus İlçesi, Köselerli Köyü, 1247 parsel sayılı taşınmazın zeminine 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 11/1-g maddesi uyarınca olduğu gibi kullanılması halinde getireceği net geliri üzerinden sulu arazide %4 kapitalizasyon faizi ve %35 objektif değer artış oranı uygulamak suretiyle bilimsel yolla değer tespit edilmesinde ve kamulaştırmadan arta kalan (615,68m2) alanın kullanım amacı, yüzölçümü ve geometrik şekli dikkate alındığında bu kısımda %50 değer kaybı olacağı kabul edilerek 6100 sayılı HMK"nun 353/1-b-3 maddesi uyarınca yeniden esas hakkında hüküm kurulmasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bu nedenle davacı idare vekilinin temyiz talebi yerinde değildir.
Davalı vekilinin temyiz itirazlarına gelince;

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin 12055/17 numaralı başvuru sonucu verilen 23.10.2018 tarihli kararı ve Anayasa Mahkemesinin 2016/9364 başvuru numaralı, 01.06.2019 gün 30791 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan kararı da göz önüne alınarak davacı idare lehine vekalet ücretine hükmedilmemesi gerektiğinden,
Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesinin 2017/995 E. -2018/1225 K. sayılı ilamın 10 nolu bendinin hükümden çıkartılmasına,
Hükmün böylece HMK"nun 370/2. maddesi uyarınca DÜZELTİLEREK ONANMASINA, HMK"nun 373/1. maddesi uyarınca kararın bir örneğinin Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5.Hukuk Dairesi"ne GÖNDERİLMESİNE, davalıdan peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harcının Hazineye irad kaydedilmesine, davacı idare harçtan muaf olduğundan harç alınmamasına, 12/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.