17. Hukuk Dairesi Esas No: 2015/18627 Karar No: 2016/4233 Karar Tarihi: 04.04.2016
Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2015/18627 Esas 2016/4233 Karar Sayılı İlamı
17. Hukuk Dairesi 2015/18627 E. , 2016/4233 K. "İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :.............Sulh Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine ve kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü: - K A R A R - Davacı vekili, davalıların sürücüsü ve maliki olduğu aracın müvekkiline ait resmi araca çarpması sonucu tespit raporuna göre araçta 1.566 TL hasar ve değer kaybı oluştuğunu, dava dışı sigorta şirketinin 731 TL ödeme yaptığını beyanla, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla bakiye 835 TL maddi tazminatın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep etmiştir. Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davalı ... yönünden davanın reddine, davalılar ... ve ... yönünden davanın kısmen kabulü ile kısmen reddine, bilirkişi tarafından hesap olunan 508,00 TL"nin kaza tarihi olan 16/05/2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılar ... ve ..."dan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya ödenmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Davacı tarafça 1.566 TL maddi zarardan, dava dışı sigorta şirketince ödenen 731 TL tazminat mahsup edildiğinde fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla bakiye 835 TL maddi tazminat talep edilmiş, hükme esas alınan bilirkişi raporunda toplam zarar KDV dahil 1.239 TL olarak tespit edilmiş, mahkemece davanın kısmen kabulü ile 508,00 TL"ye hükmedilmiş, 327 TL bakımından dava reddedilmiştir. 6100 sayılı HMK geçici 3/2 maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL’ye çıkarılmıştır. Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden davacı bakımından kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, 04.04.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.