Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26818 Esas 2022/6531 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Her ne kadar hükmün yasa yolu bildirimine ilişkin kısmında, mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün kesin olduğundan bahisle bu hükme karşı temyiz yolunun kapalı olduğu belirtilmişse de; mala zarar verme suçundan hapis cezasına hükmedilmesi nedeniyle anılan hükmün temyizi kabil olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, hiçbir aşamada mala zarar verme suçundan meydana gelen zararı gidermek istediğine dair bir beyanı yahut bu yönde bir iradesi bulunmamasına karşın, müştekinin zarar talebinin olmadığından ve etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmasını kabul ettiğinden bahisle sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümde koşulları oluşmadığı halde 5237 sayılı TCK’nın 168/1. maddesinin uygulanması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 tarihli ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında bulunan ve tekerrüre esas alınan Diyarbakır 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 02/03/2015 tarihli ve 2015/4 Esas - 2015/113 Karar sayılı kararına konu suçu işlediği sırada onsekiz yaşını tamamlamadığı, 5237 sayılı TCK’nın 58/5. maddesi hükmüne göre anılan karar nedeniyle sanığın milkerrir sayılamayacağı ve sanığın suç tarihi itibari ile de adli sicil kaydında başkaca tekerrüre esas alınabilecek mahkumiyet kaydının bulunmadığı gözetilmeden, 5237 sayılı TCK’nın 58/6. maddesi gereğince sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve buna bağlı olarak denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkralarından sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin çıkartılmasına karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04/04/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.