Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/12841 Esas 2016/18602 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, yıllık izin ücreti ve fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, ...... Belediyesinde çalıştığını, başkanlık binasında kalorifer odasında, kışın 15 Ekim-1 Mayıs tarihleri arasında kalorifer yakımı, temizliği, tesisatın bakımı ve onarımı, binanın su tesisatının onarımı dahil tüm tesisat işlerinde bakım ve onarım görevinde, 1 Mayıs - 15 Ekim yaz döneminde de binanın tüm tesisatı ve kalorifer tesisatının temizlik bakım ve onarımı işinde görev yaptığını, 14.02.2013 tarihinde emekli olmak suretiyle iş akdinin sona erdiğini belirterek yıllık izin ile fazla mesai alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla mesai ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, 1 Mayıs-14 Ekim arasındaki dönemler için, davacının haftalık on saat fazla mesai yaptığı, yine haftalık beş saatte fazla süreli çalışma yaptığı kabul edilerek hesaplandığı görülmüştür. Ancak bilirkişi hesaplamaları incelendiğinde, bilirkişinin 1 Mayıs-14 Ekim arasındaki dönemler için hesaplama hatası yaptığı, bir saat ara dinlenme tenzili yapıldığını beyan etmesine rağmen esasında yapmadığı anlaşılmıştır. Buna göre, davacının çalışma saatlerinin 08:00-18:00 arası olduğu bir saat ara dinlenmenin tenzili ile haftalık kırkbeş saat çalışma yapıldığı, bu haliyle fazla mesai çalışmasının olmadığı ancak davalı işyerinde uygulanan ilgili toplu iş sözleşmesinin 27. maddesine göre kırk saat ve üzeri için fazla süreli çalışma olarak belirlendiği, bu sürenin fazla süreli çalışma olarak hesaplanması gerekmektedir. Mahkemece yanlış hesaplama yapılan bilirkişi raporu esas alınarak karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 21.6.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.