Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/7161 Esas 2020/224 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7161
Karar No: 2020/224
Karar Tarihi: 09.01.2020

Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/7161 Esas 2020/224 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, cinsel taciz suçundan yargılanmış ve mahkum olmuştur. Bu karar sanık tarafından temyiz edilmiş ve Dairemizce bozulmuştur. İlk derece mahkemesi bu karara direnmiş, direnme kararı da sanık tarafından temyiz edilmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu, direnme kararının değerlendirilmesi için dosyanın kendilerine gönderilmesini istemiştir. 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun'un 20/2. maddesi gereğince yargılanan kadın, çocuk ve aile bireylerine yönelik olarak uygulanan şiddet veya şiddet tehlikesi dolayısıyla açılan idari, cezai, hukuki her tür davaya ve çekişmesiz yargıya katılma hakkı vardır. Bu nedenle, bu kararın Bakanlığa tebliğ edilmesi gerekmektedir. Sanık tarafından temyiz başvurusuna Bakanlık tarafından cevap verilmemiştir ve dosya Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından Yargıtay Ceza Genel Kurulu'na sunulmak üzere Yargıtay Birinci Başkanlığı'na sunulmuştur. Kanun maddeleri: 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun'un 20/2. maddesi.

14. Ceza Dairesi 2019/7161 E. , 2020/224 K.

"İçtihat Metni"

Sanık ... hakkında cinsel taciz suçundan yapılan yargılama sonucunda atılı suçtan mahkumiyetine dair kapatılan Adana 1. Sulh Ceza Mahkemesinden (Adana 19. Asliye Ceza Mahkemesi) verilen 25.04.2013 gün ve 2013/314 Esas, 2013/615 Karar sayılı hükmün sanık tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 07.05.2015 gün ve 2015/2196 Esas, 2015/6243 Karar sayılı ilamı ile hükmün bozulması yönündeki kararıyla ilgili ilk derece mahkemesince direnme kararı verilerek kurulan 17.11.2015 gün ve 2015/930 Esas, 2015/1390 Karar sayılı ilamın sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay Kanununun 15. maddesi gereğince direnme kararıyla ilgili hüküm kurulmak üzere gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunca verilen 14.12.2016 gün ve 2016/262 Esas, 2016/1695 sayılı gönderme kararıyla 6763 sayılı Kanun değişikliği nedeniyle direnme kararıyla ilgili değerlendirme yapılmak üzere Dairemize gönderilen dosya ile ilgili verilen 11.04.2017 gün ve 2017/15 Esas, 2017/1969 Karar sayılı ilamla yerinde görülmeyen direnme talebiyle ilgili karar verilmek üzere dosyanın geri gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 21.03.2019 gün ve 2017/14-611 Esas, 2019/242 Karar sayılı ilamıyla 20.03.2012 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi gereğince Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının gerekli görmesi halinde kadın, çocuk ve aile bireylerine yönelik olarak uygulanan şiddet veya şiddet tehlikesi dolayısıyla açılan idari, cezai, hukuki her tür davaya ve çekişmesiz yargıya katılma hakkının bulunması nedeniyle anılan madde uyarınca bu husustaki takdir hakkının kullanılabilmesi için yokluğunda verilen mahkeme kararlarının Bakanlığa tebliğinin zorunlu olması nedeniyle direnme kararına konu dosyadan haberi olmadığı anlaşılan Bakanlığa ilk derece mahkemesinin gerekçeli kararı tebliğ edilip, temyiz edilmediği takdirde direnme kararıyla ilgili değerlendirme yapılmak üzere dosyanın Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi, temyiz edilmesi durumunda ise Dairesince katılma kararı verildikten sonra tüm temyizler birlikte değerlendirilerek hüküm kurulması gerektiğinden bahisle tebligat hususunda işlem yapılmak üzere mahkemesine gönderilen dosya ile ilgili olarak gerekçeli karar tebliği yapılan Bakanlık vekilinin anılan direnme hükmüne yönelik temyiz başvurusunda bulunmaması üzerine mahkemesince dosyanın gönderildiği Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca anılan dosyanın doğrudan Yargıtay Ceza Genel Kuruluna tevdi edilmesi gerekirken sehven Dairemize gönderildiği anlaşıldığından, iş bu dosyanın direnme kararına ilişkin Yargıtay Ceza Genel Kurulunca değerlendirme yapılması için Yargıtay Birinci Başkanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.