Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/2555 Esas 2022/6494 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen gerekçeli kararın 11.12.2014 tarihinde doğrudan MERNİS adresine Tebligat Kanun'un 21. maddesine göre tebliğ edildiği, akabinde son bildirdiği adrese de tebligat yapılmaya çalışıldığı; ancak tebligatın bila tebliğ iade edildiği, MERNİS adresine yapılan tebliğden önce sanığın duruşmada son bildirdiği adrese doğrudan bir tebliğ yapılmadığı anlaşılmakla, doğrudan MERNİS adresine Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre yapılan tebliğin usulsüz olup, sanık müdafiinin öğrenme üzerine 05.03.2021 tarihli temyiz dilekçesinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
1- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın müştekinin kamyonunun cam ve aksamlarını kırması şeklinde gerçekleşen olayda, sanığın eyleminin TCK'nın 151/1. maddelerinde tanımlanan mala zarar verme suçunu oluşturduğu, bu suç için öngörülen cezanın üst sınırına göre, aynı Kanun’un 66/1-e ve 67/4. maddelerine göre hesaplanan 12 yıllık zamanaşımının, 12.01.2009 olan suç tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında mala zarar verme suçundan açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince istem gibi DÜŞÜRÜLMESİNE, 04.04.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.