Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26219 Esas 2022/6686 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, kimliği tespit edilemeyen diğer bir şahısla birlikte suça konu binadan, makaraya sarılı haldeki kabloları çalması şeklinde gerçekleşen olayda, dosya içerisindeki CD İnceleme, Kimlik Ve Araç Tespit Tutanağı’na göre, eylemlerin 05.11.2013 tarihinde saat 01:30 sıralarında işlendiğinin tespit edildiği, UYAP'tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre, suç tarihinde güneşin 17.05’te battığı, bu suretle suçun gece vakti işlendiğinin anlaşılması karşısında, hırsızlık suçundan kurulan hükümde sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 143/1. maddesi uyarınca arttırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
5237 sayılı TCK’nın 51. maddesinin 3. fıkrası, “Cezası ertelenen hükümlü hakkında, 1 yıldan az 3 yıldan fazla olmamak üzere bir denetim süresi belirlenir. Bu sürenin alt sınırı mahkum olunan ceza süresinden az olamaz.” şeklinde olup; somut olayda, hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum olunan ceza sürelerinin 1’er yıl 8’er ay hapis cezası olmasına karşılık, denetim süresinin 1 yıl olarak belirlenmesi yasaya açıkça aykırılık oluşturduğu gibi bu husus aleyhe değiştirmeme yasağı kapsamında da değerlendirilemez. Bu nedenle sanık hakkındaki hapis cezalarının ertelenmesine karar verilirken 5237 sayılı TCK’nın 51/3. maddesi uyarınca denetim sürelerinin tayin olunan hapis cezalarından az olacak şekilde 1 yıl olarak belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında kurulan hükümlerde 5237 sayılı TCK’nın 51/3. maddesi uyarınca “1 yıl” olarak belirlenen denetim süresinin “1 yıl 8 ay” olarak düzeltilmesine karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.04.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.