Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2014/2687 Esas 2014/8099 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ordu İş Mahkemesi
TARİHİ : 05/11/2013
NUMARASI : 2013/8-2013/411

Davacı, kesilen yetim aylığının tekrar bağlanmasına, kesildiği tarihten itibaren yasal faiziyle tahsiline, sağlık karnesinin yeniden düzenlenmesine, Kurum işleminin iptaline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme bozmaya uyarak ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dava, 5510 sayılı Kanunun 56/2 fıkrası uyarınca kesilen ölüm aylığının kesilme tarihi itibarıyla yeniden bağlanması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozmaya uyularakdavanın kabulü ile hükümde yazılı şekilde karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası kanunun 56. maddesidir.
Somut olayda, davacı Ordu 1. Asliye (Aile) Mahkemesinin 5.7.2000 tarih 2000/381 Esas 2000/322 Karar sayılı ilamıyla anlaşmalı olarak boşanmıştır ve karar 5.7.2000 tarihinde kesinleşmiştir. Davacıya babası nedeniyle yetim aylığı bağlanmıştır. 22.1.2010 tarihli kontrol memuru raporunda yer alan, boşandığı eşiyle fiilen birlikte yaşayarak Kurumdan haksız menfaat temin ettiği yönündeki tespit üzerine yetim aylığı bağlanış tarihi olan 1.11.2008 tarihi itibariyle kesilerek, Kurumca, yapılan ödemeler borç kaydedilmiştir.
5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun 59/2. maddesinde “Kurumun denetim ve kontrol ile görevlendirilmiş memurlarının görevleri sırasında tespit ettikleri Kurum alacağını doğuran olay ve bu olaya ilişkin işlemler, yemin hariç her türlü delile dayandırılabilir. Bunlar tarafından düzenlenen tutanaklar aksi sabit oluncaya kadar geçerlidir.” hükmü yer almaktadır.
22.1.2010 tarihli Kontrol Raporunda yapılan, zabıta araştırması ve muhtar beyanından davacının eşi ile birlikte yaşadığı tespit edilmiştir.
Dosya içeriğinden, Nüfus Müdürlüğünün yazısında davacının ve eşinin 2.12.2006 tarihinde Çavuşlar Köyü 25/1 adresini bildirdiği, davacının 1.3.2010 tarihinde ise adresini Ş.Mah. 582. sok. Ergenekon sit. D Blok 12/14 olarak bildirdiği, 29.12.2010 tarihinde ise skipazar Köyü Kıran mevkii Toki evleri Sok. 38/12 olarak değiştirdiği, davacının eşinin adresinin ise değişmediği, Çavuşlar Köyü muhtarının beyanına göre davacının 2010 yılına kadar Ç.Köyü 25/1 adresinde eski kayınvalidesi ile birlikte oturduğu anlaşılmaktadır.
Tüm bu hususlar ve 22.1.2010 arihli Kontrol Raporu birlikte değerlendirildiğinde davacı ve boşandığı eşinin fiilen birlikte yaşamaya devam ettikleri sabittir. 5510 sayılı yasının 59/2. maddesi gereğince Kurumun denetim ve kontrol ile görevlendirilmiş memurları tarafından düzenlenen tutanaklar aksi sabit oluncaya kadar geçerli olup Kontrol Memuru Raporunun da aksi ispat edilememiştir.
Bu maddi ve hukuki olgular göz önünde bulundurulduğunda; davanın reddi gerekirken mahkemece yazılı şekilde karar verilmesi; usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 17.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.