Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/7257 Esas 2020/220 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7257
Karar No: 2020/220
Karar Tarihi: 09.01.2020

Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/7257 Esas 2020/220 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan Konya 4. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından suçlu bulunmuş ve mahkum edilmiştir. Sanık müdafisi ve savcının temyizi üzerine dosya Yargıtay'a taşınmıştır. Yargıtay Ceza Dairesi, ilk kararda hükme yer olmayan sebeplerden dolayı hükmün bozulmasına karar vermiştir. İlk derece mahkemesi direnme kararı vererek hükmün aynı şekilde kalmasına karar vermiştir. Sanık müdafisi yeniden temyiz başvurusunda bulunmuş ancak Yargıtay Ceza Dairesi direnme talebini reddetmiştir. Bu sırada kanunda yapılan değişiklik nedeniyle dosya Yargıtay Ceza Genel Kurulu'na gönderilmiş ve direnme kararıyla ilgili değerlendirme yapılmak üzere dosya Dairemize geri gönderilmiştir. Ancak dosyanın sevke konu edilmesi gereken kurum yanlışlıkla Dairemize gönderilmiştir. Dosyanın tekrar Yargıtay Ceza Genel Kurulu'na gönderilmesine karar verilmiştir.
Kanun maddeleri: 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi. Bu madde, Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı'nın uyguladığı şiddet veya şiddet tehlikesi nedeniyle açılan idari, cezai, hukuki her tür davaya ve çekiş

14. Ceza Dairesi 2019/7257 E. , 2020/220 K.

"İçtihat Metni"

Sanık ... hakkında beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan yapılan yargılama sonucunda atılı suçtan mahkumiyetine dair Konya 4. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 13.04.2015 gün ve 2014/396 Esas, 2015/174 Karar sayılı hükmün sanık müdafisi ile O Yer Cumhuriyet Savcısı tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 23.11.2015 gün ve 2015/6363 Esas, 2015/10853 Karar sayılı ilamı ile hükmün bozulması yönündeki kararıyla ilgili ilk derece mahkemesince direnme kararı verilerek kurulan 15.02.2016 gün ve 2016/26 Esas, 2016/58 Karar sayılı ilamın sanık müdafisi tarafından temyizi üzerine Dairemizce yapılan değerlendirme sonucunda verilen 31.10.2016 gün ve 2016/8052 Esas, 2016/7441 sayılı Kararla direnme sebepleri yerinde görülmediğinden reddiyle Yargıtay Kanununun 15. maddesi gereğince direnme kararıyla ilgili hüküm kurulmak üzere gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunca verilen 22.12.2016 gün ve 2016/1449 Esas, 2016/2152 sayılı gönderme kararıyla 6763 sayılı Kanun değişikliği nedeniyle direnme kararıyla ilgili değerlendirme yapılmak üzere Dairemize gönderilen dosya ile ilgili verilen 06.03.2017 gün ve 2017/451 Esas, 2017/1132 Karar sayılı ilamla yerinde görülmeyen direnme talebiyle ilgili karar verilmek üzere dosyanın tekrar geri gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 12.03.2019 gün ve 2017/14-277 Esas, 2019/195 Karar sayılı ilamıyla 20.03.2012 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi gereğince Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının gerekli görmesi halinde kadın, çocuk ve aile bireylerine yönelik olarak uygulanan şiddet veya şiddet tehlikesi dolayısıyla açılan idari, cezai, hukuki her tür davaya ve çekişmesiz yargıya katılma hakkının bulunması nedeniyle anılan madde uyarınca bu husustaki takdir hakkının kullanılabilmesi için yokluğunda verilen mahkeme kararlarının Bakanlığa tebliğinin zorunlu olması nedeniyle direnme kararına konu dosyadan haberi olmadığı anlaşılan Bakanlığa ilk derece mahkemesinin gerekçeli kararı tebliğ edilip, temyiz edilmediği takdirde direnme kararıyla ilgili değerlendirme yapılmak üzere dosyanın Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi, temyiz edilmesi durumunda ise Dairesince katılma kararı verildikten sonra tüm temyizler birlikte değerlendirilerek hüküm kurulması gerektiğinden bahisle tebligat hususunda işlem yapılmak üzere mahkemesine gönderilen dosya ile ilgili olarak gerekçeli karar tebliği yapılan Bakanlık vekilinin anılan direnme hükmüne yönelik temyiz başvurusunda bulunmaması üzerine mahkemesince dosyanın gönderildiği Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca anılan dosyanın doğrudan Yargıtay Ceza Genel Kuruluna tevdi edilmesi gerekirken sehven Dairemize gönderildiği anlaşıldığından, iş bu dosyanın direnme kararına ilişkin Yargıtay Ceza Genel Kurulunca değerlendirme yapılması için Yargıtay Birinci Başkanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.