Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/27006 Esas 2022/6724 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kararın sanığın yüzüne karşı, müdafiinin yokluğunda açıklandığı, sanığın 05/02/2016 tarihli süre tutum dilekçesi ile gerekçeli kararın tebliğine kadar temyiz süresinin muhafazasını talep ettiği, bunun üzerine mahkemesince gerekçeli kararın, sanık müdafiine 28.03.2016 tarihinde tebliğ edildiği ve sanık müdafiinin ayrıntılı temyiz sebeplerini içerir temyiz dilekçesi 30.03.2016 tarihinde sunduğunun anlaşılması karşısında, sanık müdafiinin temyizinin süresinde olduğunun tespiti ile yapılan incelemede;
Sanığın eyleminin TCK'nın 141/1 ve 143. maddelerine uyduğunun anlaşılması karşısında; sanık hakkında, hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendi uyarınca uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı görüşü ile bu hususta tebliğnamede bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanığın çaldığı telefonu tanık ...'a 500 TL.'ye sattığı, daha sonra yakalanan sanığın suçu ikrar ederek, sattığı telefonun yerini göstermek suretiyle müştekiye iadesini sağladığı, sanığın yargılama aşamasında alınan savunmasında, tanık ...'ın zararını karşıladığını beyan ettiğinin anlaşılması karşısında; mahkemesince bu hususta iyiniyetli 3. şahıs olan tanık ...'ın temini ile, tam bir iadenin söz konusu olup olmadığının tespiti için, sanığın zararını karşılayıp karşılamadığının sorulması ve sonucuna göre sanık hakkında etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması gerektiği gözetilmeyerek, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 05.04.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.