Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/14532 Esas 2020/3580 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/14532
Karar No: 2020/3580
Karar Tarihi: 04.03.2020

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/14532 Esas 2020/3580 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı işveren, işletme müdürü olan davacıyı haklı bir sebep olmaksızın işten çıkarmıştır. Davacı işçi, son maaşının net 3.000 TL olduğunu iddia ederek, işçilik alacaklarının tahsili için davalı işverene dava açmıştır. Davalı ise müvekkilinin müşterileri karşılamak görevi olduğunu, tüm yasal haklarının ödendiğini savunarak davayı reddetmiştir. Mahkeme davacının kısmen haklı olduğunu ve davanın kısmen kabul edilmesine karar vermiştir.
Davalı işveren, kararı temyiz etmiştir. Temyiz incelemesinde, davacının fazla mesai ücreti talebi incelenmiş ve duruşmada dinlenen davalı tanıklarının beyanlarına göre davacının fazla mesai çalışmasının olmadığı, fazla mesai ücret hesabının hatalı yapıldığı sonucuna varılmıştır. Karar bozularak, fazla mesai ücretinin fesih tarihinden önceki son üç ay için hesaplanması gerektiği belirtilmiştir.
Kararda geçen kanun maddeleri:
- İş Kanunu madde 18: İşçinin iş sözleşmesi, kanunda sayılan haller dışında, ancak işçinin isteği veya onun yerine geçen nedenlerle veya işverenin işletmesindeki zorlayıcı sebeplerle feshedilebilir.
- İş Kanunu madde 39: İşçinin fazla çalışmalarında fiilen çalıştığı süre kadar fazla süreler için ücretinde %50 zam yapılır.

9. Hukuk Dairesi 2016/14532 E. , 2020/3580 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait iş yerinde işletme müdürü işçi olarak çalışırken haklı bir neden olmaksızın işten çıkarıldığını son maaşının net 3.000,00 TL olduğunu iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının işletme müdürü olmayıp müşterileri karşılamak görevi olduğunu, maaşının bordroda yazan miktar olduğunu, davacının tüm yasal haklarının ödendiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı fazla mesai ücreti talebinde bulunmuş olup duruşmada dinlenen davalı tanık beyanlarına göre davacının fazla mesai çalışmasının bulunmadığı, bir davacı tanığının ise davacı ile aynı işyerinde çalışmadığı ve bu nedenle işyeri çalışma koşullarını bilebilecek durumda olmadığı, diğer davacı tanığının ise davacı ile beraber davacının iş akdinin feshinden önce son üç ay beraber çalıştığı anlaşılmakla fazla mesai ücret hesabının fesih tarihinden önceki son üç ay için yapılması gerekirken fazla mesai ücretinin tüm hizmet süresi için hesaplanması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıdaki sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04/03/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.