Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1839 Esas 2022/6608 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, 6136 sayılı Yasa'ya muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen 17.10.2006 tarihli gerekçeli kararın tebliğ edildiği 26/01/2007 tarihinde evde ninesine tebliğ edildiği ancak, sanığın o tarihte cezaevinde bulunduğu anlaşılmakla, sanığın öğrenme üzerine hükmü temyiz ettiği ve temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
I-Sanık hakkında 6136 sayılı yasaya muhalefet suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın eylemine uyan 6136 sayılı TCK’nın 13/1 maddesinde belirtilen suç için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, 765 sayılı TCK’nın 102/4, 104/2. maddeleri ile 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Kanun'un 7/2, 5252 sayılı Kanun'un 9/3. maddeleri ışığında, dava zamanaşımı bakımından 765 sayılı TCK hükümlerinin sanık yararına olması nazara alındığında 5 yıllık zamanaşımı süresinin, zamanaşımını kesen son işlem olan 15/05/2001 sorgu tarihi ile 17.10.2006 karar tarihine kadar geçtiği gözetilerek davanın zamanaşımı nedeniyle düşürülmesi yerine yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Sanığın gece 21:00 saatlerinde müştekiye ait konuta kilitli balkon kapısını zorlayarak açıp, suça konu malları ve parayı çalması şeklindeki eyleminin, 765 sayılı Kanun'un 493/1, 522/1. maddeleri ile 5237 sayılı Kanun'un 142/1-b, 143, 116/4, 151. maddelerinde düzenlenen suçları oluşturduğunun anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK'nın 7. ve 5252 sayılı Kanun'un 9. maddeleri uyarınca yapılan değerlendirmede, dava zamanaşımı bakımından, 765 sayılı Kanun'un 493/1, 522/1. maddelerinde öngörülen hırsızlık için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun'un 102/3 ve 104/2, 104/3 maddelerinde belirtilen 15 yıllık dava zamanaşımının, 5237 sayılı TCK’nın 66/1-d, 67/4 maddelerine göre belirlenen dava zamanaşımından daha lehe olduğu belirlenmekle yapılan incelemede;
Sanığın eylemine uyan 765 sayılı Kanun'un 493/1, 522/1. maddelerinde düzenlenen hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun'un 102/3 ve 104/2, 104/3 maddelerinde belirtilen 15 yıllık dava zamanaşımının, suç tarihinden inceleme tarihine kadar dolmuş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının, CMK'nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 05.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verilmiştir.