MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davalılar vekilinin temyiz talebinin reddine dair verilen 13.01.2016 tarihli ek kararın süresi dışında davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

6100 Sayılı HMK"nun geçici 3/2. maddesi delaletiyle yürürlükte bulunan 1086 sayılı HUMK"nun 434. maddesinde kesin süre içerisinde temyiz için gerekli olan harç ve giderlerin tamamlanmaması halinde mahkemece kararın temyiz edilmemiş sayılmasına verileceği, bu kararın da temyiz edilmesi halinde 432. maddenin son fıkrasının kıyasen uygulanacağı düzenlenmiştir. Aynı kanunun 432. maddesinin son fıkrasında ise mahkemece verilen ret kararının tebliğinden itibaren yedi gün içerisinde temyiz edilebileceği örgörülmüştür.
Temyize konu kararda davalılar vekilinin temyiz talebinin reddine dair verilen 13.01.2016 tarihli ek davalılar vekiline 19.01.2016 tarihinde tebliğ edilmiş olup bu karara karşı davalılar vekilince 03.02.2016 tarihinde temyiz isteminde bulunulmuştur.
Davalılar vekilince ek karara karşı yedi günlük süre içerisinde temyiz yoluna başvurulmadığından temyiz talebi süresinde değildir. Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da bu konuda verilebileceğinden davalılar vekilinin temyiz dilekçesinin süre yönünden reddine verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz dilekçesinin süresinde temyiz talebinde bulunulmaması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın temyiz eden davalılara geri verilmesine 31.03.2016 gününde oybirliğiyle verildi.