Esas No: 2020/25799
Karar No: 2022/6742
Karar Tarihi: 05.04.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/25799 Esas 2022/6742 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık hakkında mala zarar verme suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak, adli para cezasının 3000 TL'nin altında olması sebebiyle bu hükmün temyiz edilemeyeceği belirtilerek sanığın temyiz istemi reddedilmiştir.
Sanık hakkında hırsızlık suçundan da mahkumiyet hükmü verilmiştir. Ancak, suçun gece işlenmesi sebebiyle ceza tayininde eksiklik tespit edilmemiş ve ceza infazında ise TCK'nın 53. maddesi değiştirildiği için yeni düzenleme göz önüne alınarak ceza verilmesine karar verilmiştir. Temyiz itirazları reddedilerek hükmün onanmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 143. ve 53. maddeleri
- 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
Dosya kapsamında yer alan güvenlik kamera görüntülerine göre; olay günü hırsızlığın saat 05.30 sıralarında gerçekleştiğinin anlaşılması karşısında, UYAP'tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre; suç tarihinde gece vaktinin saat 05.33'te sona erdiği, bu suretle hırsızlık suçunun gece vakti işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 143. maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 05.04.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
