Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/7927 Esas 2020/11898 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/7927
Karar No: 2020/11898
Karar Tarihi: 24.11.2020

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/7927 Esas 2020/11898 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından suçlu bulunduğu bir davayı inceledi. Ancak, 28.06.2014 tarihli 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, sanık için zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden devam edilen yargılama savunma haklarını kısıtladığı için kanun yararına bozma kararı verildi. Kararın detayları için 5271 sayılı CMK’nın 150/3 ve 196/2. maddeleri referans gösterildi.

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2020/7927 E. , 2020/11898 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında verilen 14.01.205 tarihli mahkumiyet hükümlerinin temyiz edilmeksizin kesinleştiği buna karşılık 28.06.2014 tarihli 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3 ve 196/2. maddelerii uyarınca sanık ...’e zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından yargılamaya devam edilerek aynı Kanunun 188/1 ve 289/1-e maddesine aykırı davranılması suretiyle savunma haklarının kısıtlanmış olduğunun anlaşılması karşısında temyiz edilmeksizin kesinleşen bahse konu hükümlere yönelik kanun yararına bozma yoluna gidilmesi olanaklı görülmüştür.
28.06.2014 tarihli 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3 ve 196/2. maddelerii uyarınca sanık ...’a zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanunun 188/1 ve 289/1-e maddesine aykırı davranılması suretiyle savunma haklarının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 24/11/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.