Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 74/1-2. cümle, 5237 sayılı TCK"nın 62, 53, 54 maddeleri uyarınca mahkumiyet ve müsadere

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hüküm, sanık ... ile sanık ... müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklar ... ve sanık ..., haklarında verilen hükümler temyize konu edilmeyen diğer sanıklar ile fikir ve eylem birliği içerisinde hareket ederek, kültür varlıkları bulmak amacıyla, 2863 sayılı Kanunun 6. maddesi kapsamında korunması gerekli tabiat varlığı niteliğini haiz bulunan ... İlçesi, ... Köyü,. ... Mevkiinde, ormanlık alan içerisinde yer alan mağarada yaklaşık 10 metre derinliğinde çukur açmak suretiyle izinsiz kazı yaptıkları, bir bölgenin 2863 sayılı Kanunun 6. maddesi kapsamında değerlendirilebilmesi için tescilli olmasının zorunlu bulunmadığı, başka bir deyişle, korunması gerekli taşınmaz kültür ve tabiat varlığından söz edilebilmesinin tek şartının, alanın doğal ya da kültürel özellikleri nedeniyle özel bir statüye tabi tutulması gerekliliği olduğu, tescilin ise sözü edilen durumu açıklayıcı mahiyet taşıdığı, bu bakımdan olay tarihi itibariyle kazı mahallinin resmen tescil edilerek koruma altına alınmamış olmasının, sanıklar hakkında 2863 sayılı Kanunun 74/1-2. cümlesindeki indirimin uygulanmasını gerektirmeyeceği gözetilmeksizin, “ sanıklar tarafından kazı yapılan yerin sit alanı veya 2863 sayılı yasaya göre korunması gerekli başka bir yer olmadığı” gerekçesiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık... müdafiinin ve sanık ..., mahkumiyetlerine yeterli delil bulunmadığına, haklarında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmemesinin usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddi reddine, ancak;
5237 sayılı TCK’nın 53/3 maddesi uyarınca sanıkların sadece kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılmalarına karar verilirken, hak yoksunluğu süresinin koşullu salıverilme tarihine kadar olması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının (A) bendinde yer alan beşinci alt bendinin “5237 sayılı TCK"nın 53/3 maddesi uyarınca, aynı Kanunun 53/1-c maddesinde belirtilen kişisel hak yoksunluğunun, sanıkların sadece kendi alt soyları üzerindeki yetkileri bakımından koşullu salıverilme tarihine kadar, diğer bentlerde belirtilen hak yoksunluklarının ise mahkum oldukları hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar uygulanmasına” şeklinde düzeltilmek suretiyle (eleştirilen husus dışında) sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.