Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26247 Esas 2022/6720 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL. dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkmiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
3-Sanık hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan, TCK'nın 116/2. maddesinde düzenlenen hapis cezası veya adli para cezası şeklindeki seçenekli cezalardan birisi tercih edilip seçilmek suretiyle hüküm kurulması gerektiği halde, "... TCK'nun 116/1. maddesi uyarınca suçun işleniş biçimi, suçun konusunun önem ve değeri, failin kast ve saiki göz önünde bulundurularak sanığın takdiren 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına." şeklindeki cümle bütünlüğü içerisinde, hapis cezasının tercih edildiğine dair bir ibare kullanmaksızın doğrudan hapis cezası tayini ve ardından paraya çevrilmesi, TCK'nın 116/2. maddesindeki müeyyidenin para cezasını da içermesi sebebiyle, lehe olması karşısında, TCK'nın 116/2. maddesi yerine TCK'nın 116/1. maddesinden hüküm kurulması suretiyle hatalı ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 05.04.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.