Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/4146 Esas 2015/7910 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet.

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanığın saat 12:30 sıralarında aracı ile üç şeritli yolun sol şeridinden seyir halinde iken, orta şeride geçmeye çalıştığı sırada orta şeritte seyreden ... idaresindeki araca arkadan çarpması sonucu bu araçtaki 2001 doğumlu ... ve 2012 doğumlu ... basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmalarına neden olduğu olayda, sanığın tam kusurlu olduğunun tespit ve kabul edilmesinde bir isabetsizlik yok ise de, otomobilde kullanılması zorunlu bebek koltuğuna oturtulmayan küçüklerin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir derecede yaralandıklarının anlaşılması karşısında; iki sınır arasında temel ceza belirlenirken adalet, hakkaniyet ve nasafet kurallarına uygun makul bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, sanık hakkında asgari hadden çok fazla uzaklaşılarak ceza tayini,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince tebliğnamedeki isteme uygun olarak BOZULMASINA, 12/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.