Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/25066 Esas 2022/6619 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme, görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1-Sanık ... hakkında kamu malına zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2-Sanıklar ... ve ... hakkında görevi yaptırmamak için direnme suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Sanıkların suç tarihinde sabah saatlerinde polis memurları olan katılanlar ... ve ... tarafından trafik cezasının yazılmasını engellemek amacıyla katılanlara tehditte bulundukları, aynı gün yaklaşık 5-10 dakika sonra sanıkların bu durumu kabul edememeleri üzerine trafiğin yoğun olduğu ve hatalı park edilen araçların bulunduğuna dair asılsız ihbar yaparak katılanların olay yerine gelmesini sağladıkları ve akabinde katılan ...’a saldırarak basit tıbbi müdahale ile giderilemez şekilde yaraladıkları ve tehditte bulundukları, yine olay yerine takviye ekip olarak gelen polis memurlarından ...’ü de aynı şekilde yaraladıkları şeklinde gerçekleşen eylemlerde; olayların birbirinden bağımsız olarak değerlendirilmesinin gerektiği, ilk gerçekleşen eylemin katılanlar ... ve ...'e karşı yazılan trafik cezasına engel olmak amacıyla gerçekleştirildiği ve bu şekilde gerçekleşen eylemlerinin TCK’nın 265/1,3 ve 43/2. maddelerinde düzenlenen suçunu oluşturduğu ve ikinci eylemde ise istedikleri neticeye ulaşamayan sanıkların olay yerinden ayrıldıktan sonra katılan ...’ı cezalandırma amacını taşıdığı, kast yönünden birinci eylemden ayrıldığı ve bağımsız bir eylem olduğu dolayısıyla TCK’nın 86/1,3-c maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu, yine eylem sırasında görevi gereği takviye olarak olaya müdahale ile engel olmak zorunda olan katılan ...’ün darp edilmesinin ve diğer görevlilere müdahale edilmesinin ise ayrıca TCK’nın 265/1,3, 43/2 maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu ancak hepsi tek suç kabul edilerek TCK’nın 265/1-3 ve 43/2 maddesi uyarınca iddianame düzenlenmesi ve aynı şekilde karar verilmesi hatalı ise de, aleyhe temyiz talebi bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanıklar hakkında görevi yaptırmamak için direnme suçundan hüküm kurulurken 5237 sayılı TCK'nın 265/1. maddesi gereğince belirlenen 2 yıl 6 ay hapis cezasından, aynı Kanun'un 265/3 maddesi uyarınca 1/3 oranında arttırım yapılırken 2 yıl 16 ay hapis cezası yerine 3 yıl 4 ay hapis cezasına, aynı Kanun’un 43/2. maddesi uyarınca 1/3 oranında arttırım yapılırken 2 yıl 29 ay 10 gün hapis cezası yerine 4 yıl 5 ay 10 gün hapis cezasına hükmolunarak ardından, aynı Kanun'un 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken, 2 yıl 20 ay 13 gün hapis cezası yerine hesap hatası sonucu 3 yıl 8 ay 13 gün hapis cezasıyla cezalandırılmalarına karar verilmek suretiyle fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu aykırılıkların aynı Kanun'un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK'nın 265/1. maddesi gereğince belirlenen 2 yıl 6 ay hapis cezasından, aynı Kanun'un 265/3 maddesi uyarınca 1/3 oranında arttırım yapılarak 2 yıl 16 ay hapis cezasına, aynı Kanun’un 43/2. maddesi uyarınca 1/3 oranında arttırım yapılarak 2 yıl 29 ay 10 gün hapis cezasına ve aynı Kanun'un 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılarak, sonuç olarak 2 yıl 20 ay 13 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.04.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.