Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1031 Esas 2022/6859 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yüzüne karşı verilen karara karşı süresinde 16.12.2011 tarihinde vermiş olduğu temyiz dilekçesini, bulunduğu Sincan 2 Nolu L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü aracılığıyla gönderen sanık hakkında hataen Mahkemece 27/03/2014 tarihinde kesinleştirilerek infaza verildiği, sanığın bulunduğu cezaevi aracılığıyla 17.05.2021 tarihli infazın durdurulması talepli temyiz dilekçesi göndermesi üzerine, Mahkemece 04.06.2021 tarihli ek karar ile infazın durdurulduğu, ilk gönderdiği dilekçesinin süresi içerisinde geçerli temyiz başvurusu bulunan sanığın temyizinin işleme konulmamasında kusursuzluk hali bulunduğundan ve kararın hatalı kesinleştirildiği anlaşıldığından temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan temyiz incelemesinde;
1- Sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 61/5.maddesine aykırı olarak aynı Kanun’un 35/1.maddesinin 143.maddeden önce uygulanması sonuç cezaya etkili olmadığından, bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2- Sanık hakkında konut dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince ise;
Sanığın geceleyin müştekinin zemin kattaki evinin penceresini sökerek hırsızlığa teşebbüs ettiği anda görülmesi üzerine kaçması şeklindeki eylemine uyan TCK'nın 116/4, 151/1 maddelerinde öngörülen cezanın üst sınırına göre TCK'nın 66/1-e, 66/2. maddeleri uyarınca hesaplanan 8 yıl olağan zamanaşımının, 09/12/2011 olan karar tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının, 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 06.04.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.