Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/8096 Esas 2020/11885 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık tarafından verilen eski hale getirme, temyiz ve infazın durdurulmasına ilişkin dilekçelerde; kendisine tebliğ yapılmadığını, kararın usulüne uygun tebliğ edilmemesi nedeniyle temyiz hakkını kullanamadığının belirtildiği, temyiz dilekçesi ve eski hale getirme getirme istemli dilekçelerin birlikte verilmesi halinde, 5271 sayılı CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca karar verme yetkisinin Yargıtay"ın ilgili dairesi olduğu, bu nedenle mahkemenin 18/08/2015 tarih, 2014/447 E. 2015/145 K. sayılı ek kararının kaldırılarak yapılan incelemede;
Sanığa tebligatın savunmasında belirttiği adrese ve Mernis adresine yapılamadığı, 10/06/2015 tarihinde sanığın annesi imzasına yapılan tebligatta ise sanığın annesiyle birlikte oturup oturmadığına ve adreste bulunmama nedenine dair kayıt düşülmediğinden yapılan tebliğ işleminin usule uygun olmadığı anlaşıldığından öğrenmeyle hükmün süresinde temyiz edildiğinin kabulüyle yapılan incelemede,
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında mahkemece hüküm kurulurken " Sanığın sabıkasında mevcut İstanbul 21. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/147 Esas ve 2013/655 karar sayılı ilamıyla mükerrir olduğu anlaşıldığından TCK 58/6 maddesi gereğince hakkında mükerrirlere özgü infaz rejimi ve cezanın infazından sonra DENETİMLİ SERBESTLİK TEDBİRİ UYGULANMASINA, " şeklinde karar verilmiş ise de; sanık hakkındaki tekerrüre esas alınan söz konusu mahkumiyet ilamının, mevcut cezalandırılmasına esas suç tarihinden sonra 28/06/2016 tarihinde kesinleştiği anlaşılmakla TCK"nın 58 maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağı, ancak sanığın Küçükçekmece 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/1194 Esas 2014/389 Karar sayılı ilamı ile verilmiş hapis cezasının kesinleşme tarihi esas alındığında tekerrüre esas teşkil ettiği anlaşılmakla;

Bozmayı gerektirmiş, sanığınn temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle gerekçesi tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından "Sanık İstanbul 21. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/147 Esas sayılı dosyasında verilen 2 yıl 3 ay hapis cezası üzerinden mükerrir olmakla TCK 58/6 maddesi uyarınca cezasını mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine. Cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" ilişkin kısmının hükümden çıkartılmak suretiyle aynı numaraya "Sanığın sabıkasında mevcut Küçükçekmece 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/1194 Esas 2014/389 Karar sayılı dosyasında verilen 1 yıl 8 ay hapis cezası üzerinden mükerrir olmakla TCK 58/6 maddesi uyarınca cezasını mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine. Cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına kısmın eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTEREK ONANMASINA, 23.11.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.