Çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/7054 Esas 2020/207 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair Mersin 3. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 20.06.2017 gün ve 2017/203 Esas, 2017/252 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK"nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiri ile anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Soruşturma evresinde çocuk izlem merkezinde görevli psikologla görüşen on bir yaşındaki mağdurenin, düzenlenen adli görüşme ve değerlendirme raporuna geçen ifadesinde babası olan sanığın 2016 yılı sömestre tatilinde önce göğüsleri ile kalçalarına dokunmaya başladığını, bu eylemlerini haftada 3-4 kez olacak şekilde bir süre tekrarladığını ve en son 2017 yılı sömestre tatili içerisinde banyo yaparken sanığın seslendiğini belirtmesine karşılık Cumhuriyet Savcısınca düzenlenen aynı tarihli mağdur ifade tutanağında sanığın 2016 yılı sömestre tatilinden önce kendisine dokunmaya başlayıp bu eylemlerini o tarihten sonra da haftada 3-4 kez olacak şekilde tekrarladığını belirterek banyodaki hadiseden bahsetmemesi ve mahkeme ifadesinde ise tamamen farklı olarak sanığın kendisini sürekli dövmesi nedeniyle iftira attığını, esasen cinsel istismar olayının olmadığını bildirmesi karşısında, ilk derece mahkemesince son cinsel istismar eyleminin 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun değişikliğinden sonra gerçekleşip gerçekleşmediği hususunda oluşan tereddüt sanık lehine değerlendirilerek hakkında anılan kanun değişikliğinden önceki 5237 sayılı TCK’nın 103/1-c.1. maddesinin tatbiki gerektiği gözetilmeden ve 5271 sayılı CMK’nın 226/2 maddesi uyarınca ek savunma hakkı da verilmeden yazılı şekilde 6763 sayılı Kanunla değişik TCK’nın 103/1-c.3 maddesine istinaden mahkumiyet kararı verilmesi karşısında anılan hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin 01.11.2017 gün ve 2017/1816 Esas, 2017/2101 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK"nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesine gönderilmesine, 09.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.