MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada ... 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen .../11/2015 tarih ve 2014/197-2015/291 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının 2011/95175 no’lu “MİNİMİX” ve 2011/95147 no’lu “MİNİMİKS” marka başvurularına karşı müvekkilince 2003/05421 numaralı “MİNİMİX”, 2003/05808 numaralı “MİNİ RÜYA” ve 2008/04126 numaralı “MOMYMİX” markaları mesnet gösterilerek yapılan itirazların nihai olarak TPMK ... nezdinde reddedildiğini, müvekkilinin “SÜTAŞ” tanınmış markasını yıllardır aktif olarak, TPMK nezdinde yapmış olduğu marka tescili kapsamında kullandığını, yapılan başvuruların müvekkilinin itiraza mesnet gösterilen markalarıyla ve 2001/22806 ile 2012/42488 sayılı markalarıyla aynı veya benzer nitelikte olduğunu ve tüketiciler nezdinde iltibasa neden olabileceğini, “SÜTAŞ” tanınmış markasının alt markası olduğu izlenimini yaratabileceğini, davalının tescil amacının müvekkilinin tanınmışlığından yararlanmak ve haksız kazanç sağlamak olduğunu, bu nedenle kötüniyetle tescil talebinin söz konusu olduğunu, somut davada KHK’nın 8/... maddesinin de koşullarının oluştuğunu ileri sürerek ...’nın davalı başvuru markalarının tescil işlemlerinin devamına kararların iptaline, markaların tescil edilmesi halinde hükümsüzlüklerine ve sicilden terkinlerine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili, taraf markalarının ayırt edilemeyecek kadar benzer olmadığını ve bu nedenle iltibas tehlikesinin söz konusu olmayacağını, davacıya ait 2012/42488 sayılı “MİNİMİX” ibareli ve 2001/22806 sayılı “MİNİMİX” ibareli markaların davalı başvurusunun yapıldığı tarihte değerlendirmede dikkate alınmasının mümkün olmayacağını, “SÜTAŞ” ibaresinin başvuru markası ile herhangi bir benzerliğinin bulunmaması sebebiyle “SÜTAŞ” ibareli markaların tanınmışlığı bahsiyle başvurunun reddedilmesi gerektiği iddiasının hukuki dayanaktan yoksun olduğunu, KHK’nın 8/... maddesinde belirtilen koşulların somut olayda sağlanmadığını, savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Diğer davalı ... davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, iddia, savunmalar ve tüm dosya kapsamına göre, davacının mesnet gösterdiği markalar yönünden 8/1-b maddesinin ilk şartı olan emtiaların aynı/ayniyet düzeyinde benzer, ilişkilendirilebilir kadar yakın olmaları şartının mevcut olmadığı, sadece 2008/04126 sayılı markanın 35.06 grubunda yer alan genel nitelikteki emtiaları ile sonraki tarihli dava konusu marka
başvurusu kapsamında 35.06 alt grubunda yer alan emtiaların birbiriyle benzer, aynı amaca yönelik, benzer tüketici kitlelerine hitap eden, benzer ihtiyaçları gideren ve dolayısıyla 8/1-b maddesi kapsamında emtia benzerliği kriterini sağlayan markalar oldukları, ancak “momy” kelimesinden mezkur markanın hitap ettiği tüketici kitlesi de dikkate alındığında derhal ayırt edilebileceği, ayrıca söz konusu ibarelerdeki sesli harflerdeki farklılığın markaların da fonetik olarak farklılaşmalarını sağladığı, davacı yanın 8/.... maddesi kapsamındaki iddialarını belgelendirilemediği, KHK’ nın 8/4. maddesinin uygulama koşullarının ise emtialar birbirinden oldukça uzaklaştığından oluşmadığı, gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye ...,00 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 18/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.