MAHKEMESİ :KADASTRO MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : KADASTRO

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay"ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:
Yargıtay bozma ilamında özetle; temyiz konusu 174 ada 11 parsel sayılı taşınmazın (A) bölümünün davacının tutunduğu tapu kaydının miktarı ile kapsamı dışında kaldığı belirtilerek, bu nedenle çekişmeli kısmın öncesinin, 11 sayılı parselin kalan bölümü gibi kadim mera olup olmadığının yöntemince araştırılması gereğine değinilmiştir. Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda davanın kabulüne, çekişmeli 174 ada 11 parsel sayılı taşınmazın 06.05.2013 tarihli fen bilirkişi raporunda (A) harfi ile gösterilen 40.650 metrekarelik bölümünün davacı ... adına tesciline, davalının bu kısma yönelik müdahalesinin men"ine, çekişmeli taşınmazın (A) harfi ile gösterilen yer dışında kalan bölümünün mera olarak sınırlandırılmasına ve özel siciline şerh edilmesine karar verilmiş; hüküm, davalı Hazine ve Tapu Müdürlüğü vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece, çekişmeli taşınmaz bölümü üzerinde davacı taraf lehine 3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun 14. maddesindeki zilyetlikle mülk edinme koşullarının gerçekleştiği kabul edilmek suretiyle davanın kabulüne dair yazılı şekilde hüküm kurulmuş ise de; yapılan değerlendirme ve varılan sonuç dosya kapsamına uygun düşmemektedir. Dava konusu 174 ada 11 parsel sayılı taşınmazın tamamı, 1958 yılında yapılan toprak tevzi çalışmaları sırasında toprak komisyonunca yine 11 parsel sayısı altında mera olarak sınırlandırılmıştır. Davacının, 3402 sayılı Kadastro Kanunu"nun 46/1. maddesi gereğince çekişmeli taşınmaz bölümünü zilyetlikle kazanabilmesi için, taşınmazın öncesi itibariyle özel mülkiyete konu olabilecek yerlerden bulunması ve tevzi tarihi itibariyle lehine 3402 sayılı Yasa"nın 14. maddesi uyarınca kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği nedeniyle mülk edinme koşullarının gerçekleşmiş olması zorunludur. Mahallinde yapılan keşif anında çekildiği anlaşılan dava konusu taşınmaza ait fotoğraflar incelendiğinde, taşınmazın dava konusu edilen ve teknik bilirkişi raporunda (A) harfi ile gösterilen bölümü ile tespitte olduğu gibi mera olarak sınırlandırılmasına karar verilen bölümü arasında ayırıcı unsur bulunmadığı görülmektedir. Ayrıca, keşif anında alınan beyanlara göre, yerel bilirkişi ve davacı tanıklarının çekişmeli taşınmazın 1951 yılından öncesini bilmediklerini beyan ettikleri anlaşılmıştır. Hal böyle olunca; mahkemece, davacı lehine 3402 sayılı Kadastro Kanunu"nun 46/1 ve 14. maddesi uyarınca kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği nedeniyle mülk edinme koşullarının gerçekleşmediği kabul edilmek suretiyle davanın reddine karar verilmesi gerekirken, hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz olup, temyiz itirazları açıklanan nedenlerle yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün BOZULMASINA, 14.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.