Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2015/1770 Esas 2016/9677 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi


Dava, davacıya 01.10.1999-06.07.2004 tarihleri arasındaki dönem yönünden tahakkuk ettirilen sosyal güvenlik destek primi borcundan dolayı menfi tespit istemine dayalı olarak açılmış, yargılama sırasında ıslah edilerek istirdat istemine dönüştürülmüştür.
Mahkemece, ilamında belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
21.07.2004 günü Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ve ayrıca 5236 sayılı Kanun, katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2014 yılı için 1086 sayılı Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 1.890,00 TL olarak değiştirmiştir.
Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması halinde temyiz sınırının saptanmasında alacağın tamamının gözetilmesi, tümü dava konusu yapılan bir alacağın kısmen kabulünde ise temyiz sınırının belirlenmesinde kabul ve reddedilen miktarların esas alınması 1086 sayılı Kanunun 427. maddesi gereğidir.
İnceleme konusu davada, davalı Kurumdan tahsiline karar verilmekle temyiz konusu yapılan 945,33 TL., değinilen kesinlik sınırını aşmadığından, anılan karara karşı temyiz yoluna başvurulması hükmolunan miktar itibarıyla olanaksız olmakla, davalı Kurum vekilinin, temyiz dilekçesinin miktar itibarıyla kesinlik nedeniyle reddi gerekmektedir.
S O N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı Kurum vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, 09.06.2016 günü oybirliğiyle karar verildi.