Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/2066 Esas 2020/5345 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi"nce verilen 03.04.2019 gün ve 2018/233 E- 2019/427 K. sayılı kararı reddeden Daire"nin 17.02.2020 gün ve 2019/3295 - 2020/1444 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından maddi hata düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve maddi hata düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davalının yetkilileri tarafından paranın istendiği an geri alınabileceği ve yüksek oranda kâr verileceği taahhüdü ile nakit para topladığını, müvekkilinin bu beyanlara güvenerek ortaklık durum belgesi karşılığında davalılara 23.475,00 DM yatırdığını, davalının dolandırmak kastıyla birçok kişiyi kandırarak bir takım belgeler karşılığı şirket kayıtlarına geçirdiğini, hukuken ortaklığın kabul edilemeyeceğini, davalının müvekkilinin uğradığı zarardan sorumlu olduğunu belirterek geçerli şekilde ortaklık ilişkisi kurulmadığından toplam 23.475,00 DM"nin dava tarihindeki TL karşılığından fazlaya ilişkin talep ve dava hakları saklı kalmak üzere şimdilik 20.000,00 TL"nin avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, yargılama aşamasında talebini 40.000,00 TL olarak ıslah etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen karara karşı davalı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuş, Bölge Adliye Mahkemesince davalı vekilinin istinaf başvurularının HMK"nın 353/(1)-b.1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiş, davalıdan tahsiline karar verilen miktarın temyiz sınırının altında kaldığı gerekçesiyle davalı vekilinin kesin olan karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.
Bu kez davalı vekili tarafından Dairemiz ilamına yönelik olarak maddi hatanın düzeltilmesi talebinde bulunulmuştur.
Davacı, sadece bir miktar alacağın tahsilini talep etmiş olup bu miktarda HMK’nın 362/1-g maddesinde belirlenen temyiz sınırının altında kaldığından Dairemiz temyiz ilamında her hangi bir maddi hata bulunmamakla maddi hata düzeltilmesi isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan gerekçeyle maddi hatanın düzeltimine ilişkin talebin REDDİNE, 24.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.