MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında 2008 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan mahkûmiyet hükmü kurulduğu, sanığın da bu hükme hasren temyiz isteminde bulunduğu kabul edilerek yapılan incelemede:
Mahkemece, sanık hakkında 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçuna ilişkin ayrıca hüküm kurulması ile gerekçeli karar başlığında yanlış yazılan suç tarihinin “Aralık/2008” olarak düzeltilmesi mümkün görülmüş; Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.11.2018 tarih ve 2018/427-2018/517 sayılı kararında açıklandığı üzere, suça konu faturaların yalnızca 213 sayılı VUK"nin 230. maddesinde öngörülen unsurları taşıyıp taşımadığının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığı anlaşıldığından, tebliğnamede bu yönde bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiş; her takvim yılı içinde düzenlenen faturaların ayrı suçları oluşturması, ancak aynı takvim yılına ait birden fazla fatura düzenlenmesi hâlinde zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği dikkate alınarak, sanık hakkında TCK"nın 43. maddesinin 1. fıkrasının uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliği aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 11/06/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.