Tebliğname No : 6 - 2012/315004
MAHKEMESİ : Mersin 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 26/02/2010
NUMARASI : 2010/96 (E) ve 2010/178 (K)
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; hırsızlık suçunun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık Yunus"un suça konu mallardan bir kısmı olup dayısının evinde sakladığı matkabın yerini göstermek suretiyle, mağdura iadenin sağlandığının anlaşılması karşısında, mağdurun yapılan kısmi iade nedeniyle ceza indirimine rızasının bulunup bulunmadığı sorularak 5237 sayılı TCK.nun 168.maddesi kapsamında sanıklar hakkında değerlendirme yapılması zorunluluğunun gözetilmemesi,
2-Y.C.G.K."nın 16.04.2013 günlü, 2012/6-1307 esas ve 2013/151 sayılı kararı uyarınca iddianamedeki olayın anlatım biçimi ve uygulanması istenen yasa maddelerine göre; sanıklar hakkında, konut dokunulmazlığını ihlal suçundan 5271 sayılı CMK"nın 170. maddesine uygun olarak açılmış bir dava bulunmadığı gibi, iddianame de düzenlenmediğinin anlaşılması karşısında; hükmün konusunun iddianamede gösterilen eylemle sınırlı olduğu gözetilmeden dava konusu dışına çıkılarak 5271 sayılı CMK"nın 225/1. maddesine aykırı davranılması,
3- Kabule göre de;
Herkesin herhangi bir koşul yerine getirmeksizin girebileceği işyerlerine hak sahiplerinin isteyenin girmesi hususunda daha başlangıçta rızalarını örtülü olarak açıklamış olduğu ve somut olaya göre, müştekiye ait işyerine açık olduğu sırada gündüz vakti girerek hırsızlık yapan sanıkların eyleminde işyeri dokunulmazlığını ihlal suçunun unsurları itibariyle oluşmayacağı gözetilerek bu suçtan beraati yerine mahkumiyetlerine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar Y.. S.., Halil Hayrılıoğlu ve Y.. Ç.. müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 12.02.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.