Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1838 Esas 2022/7024 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Temyiz incelemesine konu dosyada daha önce Yüksek Yargıtay 9. Ceza Dairesi tarafından 12.02.2007 ve 21.02.2011 tarihlerinde bozma kararları verilerek temyiz incelemesi yapıldığı, ikinci bozma kararından sonra Samsun 3. Asliye Ceza Mahkemesi'nce 13.07.2017 tarihinde verilen 2017/192 E. 2017/413 K. sayılı hükmün 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca temyiz kanun yoluna tabi olduğundan, Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesi'nce verilen 26.10.2017 tarihli bozma ve 18.06.2018 tarihli düşme kararları ile Samsun 3. Asliye Ceza Mahkemesi'nce istinaf bozması üzerine yapılan kovuşturma işlemleri ve 20.03.2018 tarihli mahkumiyet hükmünün hukuki değerden yoksun oldukları kabul edilerek ve bu kararlar kaldırılarak, sanık müdafiinin 27.07.2017 ve 20.03.2018 tarihli istinaf talepleri ile katılan vekilinin 05.04.2018 tarihli istinaf talebinin ve 04.07.2018 tarihli temyiz talebinin, temyize tabi Samsun 3. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 13.07.2017 tarihinde 2017/192 E. ve 2017/413 K. sayılı mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemi mahiyetinde olduğu, söz konusu bu kararda başvurulacak kanun yolunun temyiz yerine istinaf olduğu belirtildiğinden, katılan vekilinin öğrenme üzerine süresinde 05.04.2018 tarihli istinaf ve 04.07.2018 tarihli temyiz taleplerini yaptığı kabul edilerek, Samsun 3. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 13.07.2017 tarihinde 2017/192 E. ve 2017/413 K. sayılı mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan temyiz incelemesinde dosya kapsamına göre hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 23.01.2012 tarihi itibariyle duran zamanaşımının kesinleşen sonraki mahkûmiyete konu suçun işlendiği 28.01.2016 günü yeniden işlemeye başladığı belirlenerek:
Sanığın polis merkez kapısına tekme ile vurarak zarar verme şeklindeki eyleminin 765 sayılı TCK'nın 516/3 ve 5237 sayılı TCK'nın 152/1-a maddesindeki suça uyduğunun anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK'nın 7. ve 5252 sayılı Kanun'un 9. maddeleri uyarınca yapılan değerlendirmede, dava zamanaşımı bakımından, 5237 sayılı TCK'nın 152/1-a maddesindeki kamu malına zarar verme suçu için öngörülen cezanın üst sınırına göre, aynı Kanun'un 66/1-e ve 67/4. maddeleri uyarınca hesaplanan 12 yıllık dava zamanaşımının, 765 sayılı TCK'nın 102/3, 104/2. maddelerine göre belirlenen dava zamanaşımına göre lehe olduğu ve aynı Kanun'un 66/1-e ve 67/4. maddeleri uyarınca hesaplanan 12 yıllık dava zamanaşımının, suç tarihi olan 19.02.2005 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 07.04.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.