Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/11212 Esas 2014/12216 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Pazar Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
TARİHİ :07.01.2014
NUMARASI :Esas no:2013/201 Karar no:2014/10

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı (kadın) tarafından; kusur belirlemesi, yoksulluk nafakası ve maddi ve manevi tazminat ile velayet yönünden; davalı (koca) tarafından ise müşterek çocuk Aleyna"nın velayetine ilişkin düzenleme yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, tarafların velayete ilişkin temyiz itirazları yerinde görülmediği gibi, davacının maddi tazminat talebinin bulunmamasına göre, bu yöne ilişkin temyiz itirazları ve asgari yaşam gereksinimlerini karşılamaya yeterli, düzenli gelirinin bulunması sebebiyle yoksulluk nafakası talebinin reddedilmesinin bu sebeple sonucu bakımından doğru olmasına göre, bu yöne ilişkin temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
2-Davacının diğer yönlere ilişkin temyiz itirazlarına gelince;
Mahkemece "evlilik birliğinin temelinden sarsılmasında davacı ağır kusurlu" bulunmuş, buna bağlı olarak manevi tazminat talebi reddedilmiştir. Oysa davalının, davadan önce mahkemeye başvurarak 21.12.2010 tarihinde eşinin ortak konuta dönmesi için ihtar talebinde bulunduğu görülmektedir. İhtar isteği önceki olayların affedildiğini veya en azından hoşgörüyle karşılandığını gösterir. Affedilen veya en azından hoşgörüyle karşılanan olaylardan dolayı da davacıya kusur atfedilemez. İhtardan sonra ise davacının herhangi bir kusuru ispatlanmamıştır. Davalının ise eşine "ana avrat sinkaflı sözlerle küfrettiği ve tehdit ettiği" toplanan delillerle gerçekleşmiştir. Bu durumda boşanmaya sebep olan olaylarda davalı kusurlu olup, davacıya atfedilebilecek bir kusur bulunmamaktadır. Öyleyse boşanmaya sebep olan olayların davacının kişilik haklarına saldırı niteliğinde olduğu gözetilerek davacı yararına uygun miktarda manevi tazminat takdir ve tayini gerekirken, davacının kusurlu kabul edilip tazminat isteğinin reddi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz ilam harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 123.60 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran davacıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.02.06.2014 (Pzt.)