22. Hukuk Dairesi 2015/13430 E. , 2016/18287 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ile fazla mesai ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin haksız sona erdirilğini beyan ederek, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil, fazla mesai alacağı ücretlerinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının isteklerinin yerinde olmadığını beyan ederek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre kıdem tazminatının reddine diğer isteklerin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı ve davacı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla mesai hesaplamasında ara dinlenmeler yönünden uyuşmazlık vardır.
Ara dinlenmesi 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68. maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. 4857 sayılı İş Kanunu"nun 63. maddesi hükmüne göre günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68. maddenin belirlediği yedi buçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, daha fazla çalışmalarda ise en az bir buçuk saat olarak verilmelidir.
Somut olayda davacının çalışmaları 28.11.2012-31.12.2012 döneminde OEDAŞ; 01.01.2013-30.09.2013 döneminde OEPSAŞ işverenliğinde geçmiştir. Tanık beyanlarına göere iki dönem arası çalışma süresi farklılık arz eder. Bilirkişi tarafından ilk dönem için davacı tarafça ibraz edilen çalışma listelerine göre pazar günleri hariç fazla çalışma süresi otuzdört saat olduğu istedeki çalışma sürelerinden dört saate kadar olan sürelerden onbeş dakika, dört saat üzerindeki sürelerden otuz dakika ara dinlenme süresi düşülerek otuzbir saat fazla mesai yapıldığı tespit edilmiştir. Sözleşmesine bir tespit olmadıkça günlük çalışmalar belirlenip onbir saat prensibi üzerinden ara dinlenme belirlemesi yapılması gerekirken yapılan bir ara dinlenme düşümü yukarıda belirtilen ilkere aykırılık taşımaktadır. Mahkeme tarafından hatalı değerlendirme ile karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
3-Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtayca son yıllarda indirim yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır. Ancak, fazla çalışmanın taktiri delil niteliğindeki tanık anlatımları yerine, yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir.
Somut olayda; davacının çalışmaları 28.11.2012-31.12.2012 döneminde OEDAŞ; 01.01.2013-30.09.2013 döneminde OEPSAŞ"ta geçmekte olup ilk dönem için çalışma listeleri sunulmuş; ikinci dönem tanık beyanlarına göre belirlenmiştir. Mahkeme tarafından tüm dönem için indirim yapılmıştır. Yazılı blege ile ispat edilen fazla çalışma alcağından indirim yapılması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç :
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 20.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.