Hırsızlık - mala zarar verme - işyeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/5301 Esas 2014/3873 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/5301
Karar No: 2014/3873
Karar Tarihi: 12.02.2014

Hırsızlık - mala zarar verme - işyeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/5301 Esas 2014/3873 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık, mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını bozma suçlarından mahkum edilen sanıkların temyiz başvurusunu inceledi. Mahkeme, sanıkların suçu işlediği kabul edildiğini belirtti ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığını anlattı. Ancak, mükerrirlere özgü infaz rejimini düzenleyen kanun hükmünün kararda eksik olması nedeniyle hükümlerin bozulmasına karar verildi. Daha detaylı olarak, sanıkların geçmiş mahkumiyetlerinden hangisinin tekerrüre esas alındığının infazda tereddüde yol açmaması için hükümde gösterilmesi gerektiği belirtildi. Kanun maddesi ise 5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesi olan \"tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktar, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamaz\" olarak belirtildi. Sonuç olarak, hükümler düzeltildi ve onaylandı. Kanun maddeleri 7201 sayılı Tebligat Kanunu, 5320 sayılı Yasa, 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi ve TCK'nın 58. maddesi.

13. Ceza Dairesi 2013/5301 E. , 2014/3873 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, işyeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık ..."ın yokluğunda verilen hükmün, sanığın daha önce usulüne uygun olarak tebligat yapılmayan adresinde 7201 sayılı Tebligat Kanununun 35. maddesine aykırı şekilde tebliğ edildiğinin anlaşılması karşısında, sanığın temyiz isteminin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Mükerrirlere özgü infaz rejimini düzenleyen 5275 sayılı Kanunun 108/2 maddesinin “tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktar, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamaz” hükmü karşısında sanıkların geçmiş mahkumiyetlerinden hangisinin tekerüre esas alındığının infazda tereddüde yol açmayacak şekilde kararda gösterilmesi gerektiği gözetilmeyerek, birden fazla hükmün tekerrüre esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve sanık ... müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasındaki TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin sanık ... hakkındaki hükümden “Ümraniye 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 11 ay 20 gün hapis cezasını içeren 2002/615 esas, 2002/177 karar sayılı ...” sanık ... hakkındaki hükümden de “Kadıköy 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 1 yıl hapis
cezası öngören 2003-57-43 sayılı ... ” bölümlerin çıkarılmak suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.02.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.