Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/522 Esas 2022/7059 Karar Sayılı İlamı

Hırsızlık suçundan sanık ...'ün, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 493/1, 81/2 ve 59/1. maddeleri uyarınca 2 yıl 11 ay hapis cezası ile cezalandırmasına dair Karşıyaka 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/11/1997 tarihli ve 1997/244 esas, 1997/828 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu hükümleri çerçevesinde yapılan uyarlama yargılaması sonucunda sanığın, 5237 sayılı Kanun’un lehine hükümler içermesi nedeniyle nitelikli hırsızlık suçundan anılan Kanun’un 142/1-b ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin anılan Mahkemenin 27/05/2005 tarihli ve 1997/244 esas, 1997/828 sayılı ek kararının Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 01/06/2006 tarihli ve 2005/16164 esas, 2006/5395 karar sayılı ilâmıyla hırsızlık suçunun yanında konut dokunulmazlığını bozma suçunun da oluştuğu, konut dokunulmazlığını bozma suçu yönünden uzlaşma hükümlerinin uygulanma koşullarının araştırılması, anılan suçları oluşturan eylem nedeniyle verilecek temel cezanın ne şekilde saptanacağının araştırılması ve konut dokunulmazlığını bozma suçu bakımından uzlaşma hükümlerinin uygulanması için duruşma açılması gerekçesiyle bozulmasını takiben, sanığın 5237 sayılı Kanun’un lehine hükümler içermesi nedeniyle nitelikli hırsızlık suçundan anılan Kanun’un 142/1-b ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Karşıyaka 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/05/2007 tarihli ve 2006/434 esas, 2007/536 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 09/11/2021 gün ve 14729-2021-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24/12/2021 gün ve 2021/138903 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 12/09/2006 tarihli ve 2006/359-7944 sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, infaz aşamasında verilen uyarlama kararlarının kazanılmış hak oluşturmayacağı nazara alınarak yapılan incelemede,
Benzer bir olayla ilgili Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 18/04/2018 tarihli ve 2018/2546 esas, 2018/4726 karar sayılı ilamında belirtildiği üzere, sanığın gündüz vakti apartmanın havalandırma boşluğundan kişisel çeviklikle müştekinin dördüncü kattaki evinin banyo penceresinden girerek eşyaları çalması suretiyle gerçekleşen olayda, mahkemece 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun sanığın lehine olduğundan bahisle nitelikli hırsızlık suçundan 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş ise de; 5237 sayılı Kanun'a göre uyarlama yapılırken, eylemin hırsızlıkla birlikte konut dokunulmazlığını ihlal etme suçlarını da oluşturduğu gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
İnfaz aşamasında verilen uyarlama kararlarının kazanılmış hak oluşturmayacağı nazara alınarak yapılan incelemede; hükümlü ...’ün olay günü gündüz vakti müştekinin ikamet ettiği dairenin bulunduğu apartmanın çatısına çıktıktan sonra müştekinin dördüncü kattaki evinin havalandırma boşluğuna bakan banyo penceresinden şahsi çeviklikle girerek müştekiye ait bir adet fotoğraf makinesi ile iki adet altın kaplama kalem takımını çalması şeklinde gerçekleşen olayda, 5237 sayılı TCK’nın 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK’nın 491, 492 ve 493. maddelerinde yer alan suçların öğelerinin farklı olduğu, hükümlünün eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesi kapsamındaki hırsızlık suçunun yanı sıra aynı Kanun’un 116/1 maddesi kapsamında konut dokunulmazlığının ihlali suçunu da oluşturduğu gözetilerek, konut dokunulmazlığının ihlali suçu yönünden 5271 sayılı CMK’nın 253 ve 254. maddelerinde öngörülen uzlaşma hükümlerinin uygulanma olanağı değerlendirilip, 5237 sayılı TCK’nın 7. ve 5252 sayılı Kanun’un 9. maddeleri dikkate alınmak suretiyle, suç tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 765 sayılı TCK’nın 493/1, 81/2. maddeleri ile 5237 sayılı TCK’nın aynı suça uyan 142/1-b, 116/1. maddelerinin olaya ayrı ayrı uygulanması, her iki yasaya göre verilecek cezaların, denetime olanak sağlayacak şekilde ayrı ayrı saptanıp, sonuç cezaların karşılaştırılması suretiyle lehe yasanın belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, eksik kovuşturma sonucu müştekiye usul ve yasaya uygun olarak uzlaşma teklifi yapılmaksızın ve de müştekiye ulaşılamadığından bahisle konut dokunulmazlığının ihlali suçundan hüküm kurulmayıp sadece hırsızlık suçundan hüküm kurulması suretiyle yazılı şekilde karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden, (KARŞIYAKA) 4. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 30/05/2007 tarihli ve 2006/434 E., 2007/536 K. sayılı kararın 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (b) bendi uyarınca sonraki işlemlerin yerel mahkemece yerine getirilmesine, 11/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.