Mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/8363 Esas 2020/9633 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/8363
Karar No: 2020/9633
Karar Tarihi: 29.09.2020

Mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/8363 Esas 2020/9633 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından, mal varlığına zarar verme suçundan sanık hakkında mahkumiyet hükmü verilmiştir. Ancak, temyiz itirazları değerlendirilirken, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan adli para cezasına karşı temyiz mümkün olmadığı belirtilmiş ve sanık müdafinin temyiz istemi reddedilmiştir. Ayrıca, sanık hakkında kurulan hükümde TCK'nın 53. maddesinin 1. fıkrasındaki hak yoksunluklarının uygulanması hususunda bir karar verilmemiştir. Bu nedenle, Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı da dikkate alınarak, hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ancak, 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiştir. Bu nedenle, dosyada yer alan suçun uzlaşma kapsamına alındığı belirtilerek, uzlaştırma işlemi yapılması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri: 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde, TCK'nın 53. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 151/1. maddesi, 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2020/8363 E. , 2020/9633 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanık müdafinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
Sanık hakkında kurulan hükümde, TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasındaki hak yoksunluklarının uygulanması hususunda bir karar verilmemiş ise de, anılan madde ve fıkrada belirtilen hak yoksunluklarının uygulanması hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olup, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak; 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup sanık ...’nın diğer sanık ... ile birlikte katılan ...’in traktörünün mazot borusunu keserek benzinin yere dökülmesine neden olması şeklindeki eylemine uyan, 5237 sayılı TCK"nın 151/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 29/09/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.