Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/18067 Esas 2015/7659 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1-89/2-b, 62/1, 52, 52/4, 53/6 ve 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında hükmedilen 2.240-TL adli para cezası ile birlikte güvenlik tedbiri olarak sürücü belgesinin de geri alınmasına karar verildiğinin iddia edilmiş olması karşısında, hükmün temyizi mümkün bulunduğundan, adli para cezası yönünden hükmün kesin olduğu gerekçesiyle temyiz isteğinin reddine ilişkin 19.03.2014 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın idaresindeki araç ile gündüz vakti, meskun mahalde, 7 metre genişliğindeki iki yönlü yolda, seyrine göre yolun sağından kaplamaya giren 81 yaşındaki yayaya çarparak sol fibula distal fraktürü meydana gelecek şekilde yaralandığı olayda; sanık hakkında adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle temel ceza tayini yerine asgari hadden tayini,
1-Kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm fıkrasında, sanık hakkında sürücü belgesinin geri alınmasına ilişkin TCK’nın 53/6.maddesi değerlendirilirken, önce "TCK"nın 53/6. maddesi gereğince adına düzenlenen 17.04.1990 tarih ve 46356 no’lu B sınıfı sürücü belgesinin takdiren 3 ay süre ile geri alınmasına" karar verildiği, daha sonra ise "sanık aleyhine TCK 53/6 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına" karar verilmek suretiyle infazda tereddüte neden olunacak şekilde hükmün karıştırılması,
2-Hükmolunan adli para cezası taksitlendirilen sanık hakkında, ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğine ilişkin ihtarın TCK"nın 52/4. maddesi yerine, infaz aşamasına ilişkin 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi gereğince yapılması suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, sonuç ceza itibariyle CMUK"un 326/son maddesinin gözetilmesine, 07.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.