Esas No: 2020/26191
Karar No: 2022/7295
Karar Tarihi: 12.04.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26191 Esas 2022/7295 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, bir hırsızlık suçundan sanık hakkında mahkumiyet kararı verildiği ancak temel ceza tayininde eksiklikler olduğu ve uygun ceza maddelerinin gözetilmediği belirtildi. Bu nedenle, dosya yeniden incelenerek hüküm BOZULDU. Kararda belirtilen kanun maddeleri şöyle:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (hak yoksunlukları)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-d maddesi (hırsızlık için temel ceza alt sınırı)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 145. maddesi (çalıntı eşya için ceza)
- 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi (TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişikliklerin infaz aşamasında uygulanması)
- CMUK'nın 326/son maddesi (yargılama usulü hükümleri)
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
1. Suç tarihi dikkate alındığında 5237 sayılı TCK'nın 142/2-d maddesinde temel cezanın alt sınırı 5 yıl hapis cezası olarak öngörüldüğü halde, sanık hakkında teşdiden hüküm kurulduğu belirtilerek, temel cezanın 4 yıl hapis cezası olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini,
2. Sanığın, dosya kapsamında yer alan takdiri kıymet tutanağına göre 60,00 TL değerindeki oto teybini çaldığının anlaşılması karşısında, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 09/05/2017 tarihli ve 2015/13-156 Esas, 2017/256 Karar sayılı kararı nazara alındığında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 145. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 12.04.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
