Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/9052 Esas 2020/2940 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9052
Karar No: 2020/2940
Karar Tarihi: 10.06.2020

Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/9052 Esas 2020/2940 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında özel belgede sahtecilik suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir. Temyiz talebi incelenirken, belgelerin güvenilirliğini denetlemek için aslına uygunluğu onaylanmış örnek veya kopyalarının dosyaya konulması gerektiği belirtilmiştir. Suça konu belgenin fotokopi olması durumunda hukuki sonuç doğurmaya elverişli nitelikte olmadığı, aslı bulunamayan belgelerin aldatma özelliği taşıyabileceği ifade edilmiştir. Mahkeme kararında suça konu sahte belgenin aslı ele geçirilmediği, sunulan belgenin suret niteliğinde olduğu, suç unsurlarının oluşmadığına dair açıklamalar yer almıştır. Ayrıca, TCK'nin 53. maddesi ile ilgili uygulama yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. Maddesi, 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. Maddesi.

11. Ceza Dairesi 2019/9052 E. , 2020/2940 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında özel belgede sahtecilik suçundan kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 14.10.2008 tarih ve 49/219 sayılı kararında da açıklandığı üzere; ceza yargılamasının amacı, somut gerçeğin ortaya çıkarılması olup bunun için başvurulan kanıtlama araçlarından biri de belgelerdir. Yargılama makamları suç isnadı nedeniyle oluşan uyuşmazlığı çözümlerken ele geçirilen ve kendiliklerinden getirtilen ya da iddia ve savunma doğrultusunda sunulan belgelerin güvenilirliğini de denetlemek durumundadırlar. Güvenilirliğin denetlenebilmesi için, belgenin aslının veya bunun olanaklı olmaması halinde de aslına uygunluğu yetkili makam veya kişilerce onanmış örnek ya da kopyalarının dosyaya konulması gerekir. Yine Ceza Genel Kurulunun 14.10.2003 gün ve 232/250 sayılı kararında açıklandığı üzere, suça konu belgenin fotokopi olması durumunda hukuki sonuç doğurmaya elverişli nitelikte olmadığı, aslı bulunamayan belgelerin aldatma özelliğinin bulunup bulunmadığının da tespit edilemediği, fiilen belgenin sorulduğu kişinin aldanmış olmasının aldatma niteliğini göstermeyeceği cihetle; mahkemece söz konusu belgenin objektif olarak aldatma niteliği bulunup bulunmadığının, özellikleri duruşma tutanağına yazılıp, gerekçede aldatıcılık niteliği irdelenip ne şekilde aldatıcılık niteliğini haiz olduğunun tespitinin mümkün olmaması halinde, şüpheden sanık yararlanır ilkesi uyarınca, somut olayda; suça konu sahte olan belge aslının ele geçmediği, katılanın sunmuş olduğu suret belge niteliğinde olduğu gözetilmeden, unsurları oluşmayan suçtan sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi, yasaya aykırı;
2- Kabule göre de;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.