Çocuğun cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/2121 Esas 2020/176 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2121
Karar No: 2020/176
Karar Tarihi: 09.01.2020

Çocuğun cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/2121 Esas 2020/176 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karar, çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından dolayı sanığın mahkumiyeti ile sonuçlandı. Ancak, bu karar temyiz edildi ve dosya, kanunen yapılan değişiklikler ışığında incelendi. Bu değişiklikler sonrası, suçun ceza üst sınırı ve suçun vasfı belirleme görevi, Ağır Ceza Mahkemesi'ne aitti. Bu nedenle, Asliye Ceza Mahkemesi'nin görevsizlik kararı vermesi gerekiyordu. Sanık müdafisi ve katılanların temyiz itirazları yerinde görüldüğünden, kararı bozuldu. Kanun maddeleri ise şöyle: 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesi, 6545 sayılı Kanun'un cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan maddesi, 5235 sayılı Kanun'un 12. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 4. maddesi.

14. Ceza Dairesi 2019/2121 E. , 2020/176 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanığın üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK"nın 103/1. maddesinde hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla bu suç ile bağlantılı şekilde işlenen kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçuyla ilgili davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK"nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisi ile katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 09.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.