Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2017/16097 Esas 2020/3474 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının İnkur Belediyesinde çalışmakta iken İnkur Belediyesinin kapatılması sonucu Ünye Belediyesinde istihdam edildiğini, sonra Devlet Personel Başkanlığının kararı ile ... nezdinde çalıştırılmaya devam ettiğini, emeklilik hakkı olduğunda davalının, yıllık izinlerinden feragat etmesi koşulu ile emekli olabileceğini beyan ettiğini bunun üzerine baskıyla davacının yıllık izinlerinden feragat ettiğini ancak bunun geçersiz olduğunu ileri sürerek yıllık izin ücreti alacağının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı taraf davaya cevap vermemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yıllık izinde feragat edilmesinin hukuka aykırı olduğu gibi, Yargıtay uygulamasına göre de iş sözleşmesi sona ermeden yıllık izinden feragat edilemeyeceği, bu nedenle davacının iş sözleşmesi sona ermeden yıllık izinden feragat ettiğine dair dilekçesinin yasal dayanağı olmadığı ve davalının da kabulü olduğu üzere 102 günlük yıllık ücretli izin alacağı olduğu gerekçesi ile davanın kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dava "..." aleyhine açılmış olsa da Hazine vekili tarafından takip edilmesi ve kararın Hazine vekili tarafından temyiz edilmesi karşısında başlangıçtaki husumetteki hatanın giderildiğinin anlaşılmasına göre bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
2-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
3- Taraflar arasında yıllık izin ücreti hesabı konusunda uyuşmazlık vardır.
4857 sayılı İş Kanununun 59 uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır.
Somut uyuşmazlıkta Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda hesaplamaya esas son ücret belirlenirken SGK hizmet döküm cetvelindeki ücret dikkate alınmıştır. Ancak kayıtlardaki bu ücrette çıplak ücret yanında ücret ekleri de yer almaktadır.
Yıllık izin ücreti hesabında dikkate alınması gereken ücret işçinin son çıplak ücreti olup davalı tarafça sunulan işyeri belgelerine göre davacının son çıplak ücreti günlük brüt 78,84 TL dir. Alacak hesabında bu miktarın dikkate alınması gerekirken SGK kaydına itibarla aylık brüt 4.043,46 TL"nin (günlük brüt 134,78 TL) dikkate alınması hatalıdır.
4- Harçtan muaf olan davalı aleyhine yargılama giderleri içinde harç yüklenmesi de hatalı olup ayrı bir bozma sebebidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 03/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.