Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2013/2391 Esas 2013/6961 Karar Sayılı İlamı

1. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/2391
Karar No: 2013/6961
Karar Tarihi: 06.05.2013

Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2013/2391 Esas 2013/6961 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Taşınmaz bir mal için açılan ecrimisil davasında, davacı bankanın taşınmaza ilişkin kayda dayalı bir hakkı olduğu ve davalıların fuzuli şahıs olduğu belirlenmiştir. Ancak, davanın taşınmaz malın aynına ilişkin olduğu ve konusunu oluşturan hakkın para ile değerlendirilmesinin mümkün olduğu için, nisbi karar ve ilam harcının alınması gereklidir. Davanın harçsız görülmesi sonucu doğru değildir. Kabule göre, dava konusu taşınmazın edinilme tarihinden önceki dönem için ecrimisile hükmedilmesi isabetsizdir. Kararda yer alan kanun maddeleri şunlardır: HUMK'nun 413 ve 492 sayılı Harçlar Kanununun 26, 27, 28, 30 ve 32. maddeleri.

1. Hukuk Dairesi 2013/2391 E. , 2013/6961 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ÇİVRİL SULH HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 09/10/2012
NUMARASI : 2010/798-2012/907

Yanlar arasında görülen ecrimisil davası sonunda, yerel mahkemece davanın, kısmen kabulüne ilişkin olarak verilen karar taraflarca yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hakimi raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
Dava, ecrimisil isteğine ilişkin olup mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; dava konusu 8 parsel sayılı taşınmazın müstakilen Türkiye Halk Bankası A.Ş. adına kayıtlı olup, davacının taşınmazı 09.01.2009 tarihinde edindiği, davalı tarafın kayda dayalı bir hakkının bulunmadığı ve davalıların fuzuli şağil olduğundan bahisle 7.000.00-TL ecrimisilin ödenmesi istemiyle açılan eldeki dava yönünden davacı bankanın harç muafiiyetinin bulunmadığı anlaşılmaktadır.
Davanın taşınmaz malın aynına ilişkin olduğu ve konusunu oluşturan hakkın para ile değerlendirilmesinin mümkün bulunduğu açıktır. Bu tür bir davada, HUMK.nun 4l3 ve 492 sayılı Harçlar Kanununun 26. 27.28.30 ve 32. maddelerinin öngördüğü işlemin yerine getirilmesi ve gerekli olan harcın alınması zarureti vardır.
Bilindiği üzere, Harçlar Kanunu, harç alınmasını veya tamamlanmasını yanların isteklerine bırakmamış; değinilen yönün mahkemece kendiliğinden (re"sen) gözetilmesini hükme bağlamıştır. 492 sayılı kanunun 32. maddesinde ise yargı işlemlerinden alınacak harçlar ödenmedikçe müteakip işlemlerin yapılamayacağı vurgulanmıştır.
Hal böyle olunca, öncelikle talep edilen ecrimisil bedeli üzerinden nisbi karar ve ilam harcının alınması gerekirken yanılgılı değerlendirme ile davanın harçsız görülmesi sonucunu doğuracak şekilde hüküm kurulması doğru değildir. Kabule göre de davacı taraf dava konusu taşınmazı 09.01.2009 tarihinde edindiği halde bu tarihten önceki dönem için de ecrimisile hükmedilmesi isabetsizdir.
Davalı tarafın temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerden ötürü (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK."nın 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma sebebine göre sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 06.05.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.