MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık ... hakkında 05/10/2015 tarihli temyiz talebinin reddi ek kararı ve sanık ... hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçları tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanık ..."ın 05/10/2015 tarihli temyiz talebinin reddi ek kararına yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Gerekçeli kararın sanığın MERNİS adresine 09.06.2015 tarihinde Tebligat Kanunu"nun 21/2 maddesine göre usulünce tebliğ tebliğ edildiği, sanığın 18.09.2015 günlü dilekçesi ile temyiz talebinde bulunduğu ve mahkemece 05.10.2015 tarihli ek karar ile temyiz isteminin reddine karar verildiği; sanığın 19.10.2015 tarihli dilekçe ile temyiz talebinde bulunduğu anlaşılmakla;
Sanığın, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre usulünce tebliğ edilen hükmü, CMUK"nun 310. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra, 18.09.2015 tarihinde temyiz ettiğinden ve temyiz isteminin reddine dair 05.10.2015 tarihli ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik temyiz talebinin reddiyle, temyiz isteminin reddine dair 05.10.2015 tarihli ek kararın ONANMASINA
II-Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanırken Nevşehir 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/422 Esas ve 2013/416 Karar sayılı ilamı ile hırsızlık suçundan hükmolunan 1 yıl 10 ay hapis cezası ile mükerrer olmasına karşın aynı mahkemenin ilamı ile hırsızlık suçundan hükmolunan 1 yıl 8 ay hapis cezası ile mükerrer kabul edilmesi, aleyhe temyiz olmadığından; Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının da kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine,toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre,sanık ..."in temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
III-Sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
1-Katılanın aşamalardaki beyanları ,olay yeri inceleme raporu ve görgü tespit tutanağı içeriğine göre, suç tarihinde aktif olarak kullanılmayan ve harabe durumunda bulunan eski kuruyemiş fabrikasından hırsızlık şeklinde gerçekleşen eylemde, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun oluşmayacağı gözetilmeden, sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
Kabule göre de;
2-Sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanırken Nevşehir 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/422 Esas 2013/416 Karar sayılı ilamı ile hırsızlık suçundan hükmolunan 1 yıl 10 ay hapis cezası ile mükerrer olmasına karşın aynı mahkemenin ilamı ile hırsızlık suçundan hükmolunan 1 yıl 8 ay hapis cezası ile mükerrer kabul edilmesi,
3-Anayasa Mahkemesi"nin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararları kapsamında hak yoksunluklarına ilişkin hükmün yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş,sanık ..."in temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 1 nolu lehe bozma sebebinin 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 325. maddesi gereğince temyiz hükmü süresinde temyiz etmediği için temyiz talebi reddedilen sanık ..."a sirayetine, ayrıca aynı Yasa"nın 326/son maddesi uyarınca tekerrür açısından sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 03.04.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.