Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1224 Esas 2022/7355 Karar Sayılı İlamı

İşyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçundan sanık ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 116/2 ve 62. maddeleri gereğince 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Aydın 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/02/2021 tarihli ve 2018/1084 esas, 2021/73 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen26/11/2021 gün ve 21713-2021-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 05/01/2022 gün ve 2021/14762 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 20/03/2019 tarihli ve 2017/383 esas, 2019/5489 karar sayılı ilamında "... Sanığın, açık bir rızaya gerek duyulmadan herkesin girebileceği şikayetçiye ait markete, açık halde iken gece saat 22.30 sıralarında girmek suretiyle hırsızlık suçunu işlediğinin anlaşılması karşısında, atılı iş yeri dokunulmazlığını bozma suçunun yasal unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden, sanığın iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi bozulmasına..." şeklinde yer alan açıklamalar karşısında,
Somut olayda, sanığın suç tarihinde gündüz vakti saat 13:30 sıralarında ...Mahallesi, ... Caddesi üzerinde bulunan ...isimli markete girerek iki adet birer kiloluk çay paketini alıp parasını ödemeden işyerinden ayrılması şeklinde gerçekleşen eylemi nedeniyle anılan suçtan mahkumiyetine karar verilmiş ise de; olayın gerçekleştiği işyerinin açık bir rızaya gerek duyulmadan herkesin girebileceği ve hak sahiplerinin girilmesi hususunda daha başlangıçta rızalarını örtülü olarak açıklamış oldukları bir yer olduğu, bu haliyle atılı suçun yasal unsurlarının oluşmadığından bahisle beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde sanığın mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Dosya kapsamına göre, sanık ...'ın yokluğunda verilen Aydın 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/02/2021 tarihli kararının sanığın MERNİS adresine Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre tebligat yapıldığı ancak UYAP’tan yapılan incelemede sanığın tebligatın yapıldığı 14/07/2021 tarihinde Silivri L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olduğunun anlaşılması karşısında, tebligatın usulsüz olduğu ve gerekçeli karar tebliği işlemi geçersiz olduğundan, hükmün usulüne uygun kesinleşmediği belirlenmekle; kesinleşmemiş kararlara karşı kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağından, Aydın 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/02/2021 tarihli kararının sanık ...’a tebliğ edilip, usulüne uygun olarak kesinleştirildikten sonra yeniden kanun yararına bozma isteminde bulunulması mümkün olup, (AYDIN) 4. Asliye Ceza Mahkemesinin henüz kesinleşmeyen 11.02.2021 tarihli ve 2018/1084 E., 2021/73 K. sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 13/04/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.