Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/1814 Esas 2014/11747 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Elazığ 2. Aile Mahkemesi
TARİHİ :31.10.2013
NUMARASI :Esas no: 2012/657 Karar no:2013/748

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı (kadın) tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava, koca tarafından Türk Medeni Kanunun 166. maddesinin (4.) fıkrasında yer alan fiili ayrılık sebebine dayanılarak 12.10.2012 tarihinde açılmış, davacı, dava sırasında 24.10.2012 tarihinde ölmüştür. Mirasçıları, davaya “kusur tespiti bakımından” devam etmişler; mahkemece, ölüm sebebiyle boşanmanın esasının konusuz kaldığı belirtilerek, bu hususta karar verilmesine yer olmadığına, davalının kusurlu olduğunun tespitine karar verilmiştir.
Fiili ayrılığa esas alınan ilk boşanma davası, koca tarafından 21.05.2008 tarihinde açılmış, mahkemece reddedilmiş, karar 15.09.2009 tarihinde kesinleşmiştir. Bu tarihten sonra taraflar arasında ortak hayatın yeniden kurulamadığı tartışmasızdır. Sözü edilen davanın reddinden sonra, bu defa davalı (kadın) tarafından 05.10.2009 tarihinde “evlilik birliğinin temelinden sarsılması” sebebiyle boşanma davası açılmış, bu dava da “kadın dava açmakta haklı bulunmayarak” reddedilmiş, karar kesinleşmiştir. Bu kararın gerekçesinde “davacı kadının haklı bir sebep olmaksızın eşini terk ettiği, sık sık evden ayrıldığı, bu sebeple kusurlu olanın davacı olduğu” belirtilmiş ise de; koca tarafından, eşinin eve dönmesi için 06.10.2009 tarihinde ihtar talebinde bulunulduğu da görülmektedir. İhtar isteği, ihtar edilen eşin, bundan önceki kusurlu davranışlarının affedildiğini, en azından hoşgörüyle karşılandığını gösterir. Affedilen veya en azından hoşgörüyle karşılanan tutum ve davranışlar ise boşanmaya esas alınamaz. Fiili ayrılık süresi içinde davalının başkaca bir kusuru ortaya konulamamıştır. Bu durumda davalının kusuru bulunmamaktadır. Gerçekleşen bu hukuki ve fiili duruma aykırı olarak davalının kusurlu olduğunun tespitine karar verilmesi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.28.05.2014 (Çrş.)