Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/4247 Esas 2020/154 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4247
Karar No: 2020/154
Karar Tarihi: 08.01.2020

Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/4247 Esas 2020/154 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bitlis 1. Ağır Ceza Mahkemesi, sanığın çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan mahkumiyetine karar vermiştir. Ancak, yapılan temyiz başvurusunun değerlendirilmesi sonucunda, mağdurun ifadelerindeki tutarsızlıklar ve sanığın suçlamaları inkar etmesi nedeniyle, son ilişki tarihinin sorulması gerektiği ve eksik araştırma yapılarak hüküm verildiği belirlenmiştir. Bu nedenle, istinaf başvurusunun esastan reddi kararına karşı yapılan temyiz başvurusu kabul edilmiştir ve dosya ilk derece mahkemesine gönderilerek yeniden değerlendirilmesi gerektiği hükmedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 299/1. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 302/2–4. maddeleri

14. Ceza Dairesi 2019/4247 E. , 2020/154 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair Bitlis 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 05.07.2018 gün ve 2017/232 Esas, 2018/315 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK"nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiri ile anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Soruşturma evresinde ifadesi alınan mağdurenin, 2008 yılında ağabeyi olan sanığın kendisine anal ve vajinal yoldan organ sokmak suretiyle nitelikli cinsel istismarda bulunduğunu, bu eylemlerin 2015 yılı eylül ayına kadar sürdüğünü belirtmesine rağmen mahkemede ilk ifadesini inkar ederek cinsel istismara uğramadığını bildirmesi ve sanığın ise müdafii huzurunda verdiği 07.04.2017 tarihli savcılık ifadesinde değişik tarihlerde dört beş kez mağdureyle livata yoluyla ilişkiye girdiğini ve son eyleminin ifade tarihinden yaklaşık altı yedi yıl önce olduğunu söylemesine karşılık mahkeme ifadesinde müsnet suçlamayı tamamen inkar etmesi karşısında, ilk derece mahkemesince sanık ile mağdurenin temin edilerek gerçekleşen son ilişki tarihinin sorulup, bu kapsamda son eylem tarihi belirlendiği takdirde buna göre, aksi halde ise bu husus lehe değerlendirilip suç tarihi 2011 yılı kabul edilerek sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi karşısında, anılan hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 09.01.2019 gün ve 2018/501 Esas, 2019/31 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK"nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmesine, 08.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.