Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26397 Esas 2022/7467 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tebliğnamede sanık ...’in ismi de yazılmış ise de ismi belirtilen sanık hakkında temyiz istemi bulunmadığı ve bu nedenle sanık ... hakkında tebliğname düzenlendiği kabul edilerek yapılan incelemede;
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 2.000 TL adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından,sanık müdafiinin temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
Konut dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında,sanığa konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen cezanın 5237 sayılı TCK'nın 119/1-c maddesi uyarınca arttırılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan İskenderun 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/06/2008 tarihli 2007/380 Esas 2008/342 Karar sayılı ilamından dolayı sanığın mükerrir olduğu belirtilmiş ise de sanığın adli sicil kaydına göre İskenderun 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/02/2006 tarih, 2005/1700 E. 2006/95 K. sayılı ilamı ile 6136 sayılı Kanunun 13/1. maddesindeki suç nedeniyle verilen ve 26/01/2009 tarihinde kesinleşen 10 ay hapis cezasının daha ağır olması sebebiyle bu cezanın tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA,ancak bu aykırılığın 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan,hüküm fıkralarından sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin çıkartılarak "İskenderun 4.Asliye Ceza Mahkemesinin 21/02/2006 tarih, 2005/1700 E. 2006/95 K sayılı ilamı ile 6136 sayılı Kanunun 13/1. maddesindeki suç nedeniyle verilen 10 ay hapis cezasının tekerrüre esas alınmasına,ancak aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı korunarak,5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddesi gereğince mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek sürenin İskenderun 4.Asliye Ceza Mahkemesinin 30/06/2008 tarihli 2007/380 Esas 2008/342 Karar sayılı kararındaki 6.000 TL adli para cezası esas alınarak belirlenmesine karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.