Esas No: 2022/1480
Karar No: 2022/7440
Karar Tarihi: 14.04.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1480 Esas 2022/7440 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi, sanık hakkında mala zarar verme, hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından açılan davada mahkumiyet hükmü vermiştir. Ancak sanığın yokluğunda verilen hükme ilişkin tebligatın sanığın doğrudan MERNİS adresine çıkarıldığı ve bu işlemin geçersiz olduğu belirlenmiştir. Bu nedenle, hükmün eski hale getirilmesi istemi kabul edilerek sanık müdafiinin temyiz istemi değerlendirilmiştir.
Mala zarar verme suçuna ilişkin olarak, sanığın müştekinin evinin kapı kilit göbeğini kırması şeklindeki eylemine uyan suç için öngörülen cezanın üst sınırına göre aynı Kanun’un 66/1-e ve 66/4. maddelerinde öngörülen 8 yıllık asli (olağan) dava zamanaşımının 02/10/2013 tarihli mahkûmiyet hükmünden inceleme tarihine kadar geçtiği belirlenmiştir. Bu nedenle, sanık hakkında mala zarar verme suçundan açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verilmiştir.
Hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarına ilişkin olarak ise, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren ve TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi gereken hak
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen hükme ilişkin tebligatın sanığın doğrudan MERNİS adresine çıkarıldığı anlaşılmakla, “MERNİS adresi” ibaresi ile çıkarılan ve Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligat işlemi geçersiz olduğundan, sanık müdafiinin eski hale getirme isteminin kabulü ile öğrenme üzerine yapmış olduğu temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın müştekinin evinin kapı kilit göbeğini kırması şeklindeki eylemine uyan ve 5237 sayılı TCK'nın 151/1. maddesinde tanımlanan mala zarar verme suçu için öngörülen cezanın üst sınırına göre aynı Kanun’un 66/1-e ve 66/4. maddelerinde öngörülen 8 yıllık asli (olağan) dava zamanaşımının 02/10/2013 tarihli mahkûmiyet hükmünden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında mala zarar verme suçundan açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 14/04/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
