Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/8530 Esas 2021/136 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8530
Karar No: 2021/136
Karar Tarihi: 12.01.2021

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/8530 Esas 2021/136 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, ortopedi ve travmotoloji asistanı olarak görev yaptığı hastanede, kendisine çarpmış olması şüphesiyle kendisine şikayet dilekçesiyle başvuran bir hastanın taksirle yaralama suçlamasıyla yargılanmıştır. Ancak, dosyada tanık beyanları dışında somut ve yeterli delil bulunmadığı için sanık beraat etmiştir. Beraat kararında, CMK’nın 223/2-e. maddesi uyarınca sanığın üzerine atılı suçun işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle beraat kararı verildiği belirtilmemiş, bu nedenle karar CMK’nın 232/6 maddesine aykırı kabul edilerek bozulmuştur. Yargılama sonucunda sanığın beraatine karar verilmesine rağmen, kanıtların yetersizliği nedeniyle sanığın suçu işleyip işlemediğinin sabit olmaması sebebiyle, CMK'nın 223/2-e. maddesi göz önünde bulundurulmadığı ve CMK'nın 232/6. maddesine aykırı davranıldığı sonucuna varılmıştır. Bu nedenle, CMK'nın 223/2-e. maddesi uyarınca sanıkların beraat kararı verilirken, bu ihlale uyulması gerektiği belirtilmektedir.

12. Ceza Dairesi 2019/8530 E. , 2021/136 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü katılan, sanığın ortopedi ve travmotoloji asistanı olarak görev yaptığı Bakırköy Doktor ... Eğitim ve Araştırma Hastanesinde yürümekteyken, plakası tespit edilemeyen siyah renkli BMW marka bir aracın kendisine çarpmasıyla, basit tıbbi müdahale ile giderilebilir bir şekilde yaralandığı kazada, katılanın 19/09/2014 tarihli şikayet dilekçesinde sanığın beyanı üzerine kendisine çarpan şahsın sanık olduğuna kanaat ettiğini belirttiği, sanığın aşamalardaki tutarlı savunmalarında, suçlamayı kabul etmeyerek, katılanı muayene ettiği esnada, kendisine şaka amacıyla çarptığını söylediğini bildirdiği gözetildiğinde sanığın üzerine atılı taksirle yaralama suçunu işlediğine dair, dosyada tanık sıfatı bulunan ..."in beyanları dışında mahkumiyetine yeterli her türlü şüpheden uzak, somut ve yeterli delil bulunmadığı anlaşılmakla, sanığın beraatine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre katılanın bir sebebe dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle beraatine karar verilirken, uygulama maddesi olan CMK"nın 223/2-e. maddesine yer verilmemesi suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1.bendindeki "beraatine" ibaresinden önce gelmek üzere, "CMK"nın 223/2-e. maddesi uyarınca" ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12/01/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.