MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlğının ihlali, mala zarar vermek
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
İşyeri dokunulmazlığını bozma suçunun birden fazla kişi tarafından işlenmesi nedeniyle sanıkların cezalarında TCK 119/1-c maddesi nedeniyle artırım yoluna gidilmemesi ile katılanın işyerinden 1500 TL parasının da çalındığını ve kendisine iade edilmediğini iddia etmesi karşısında sanığın hırsızlık eyleminin tamamlandığı gözetilmeden teşebbüs nedeniyle eksik ceza tayini; ayrıca hırsızlık suçundan TCK madde 62 nedeniyle indirim yoluna gidilirken 2 yıl 2 ay 20 gün olarak bulunması gereken sonuç sonuç hapis cezasının 2 yıl 2 ay 15 olarak eksik hesaplanması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 35. maddesinin aynı yasanın 143. maddesinden önce uygulanması sonuç cezaya etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrası uygulanırken, (a), (b), (d) ve (e) bentlerinde belirtilen haklardan "hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar"; (c ) bendindeki "velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun" ise sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, altsoyu haricindekiler yönünden hapis cezasımn infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmek suretiyle aynı maddenin (2) ve (3) numaralı fakralarına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar Metin, Kaya ve Ünal"ın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm
fıkralarından ‘‘TCK’nın 53/1. maddesinin uygulanmasına’’ ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine ‘‘53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. Maddesindeki kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ tümcesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/02/2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.