Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/14433 Esas 2020/19419 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/14433
Karar No: 2020/19419
Karar Tarihi: 17.12.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/14433 Esas 2020/19419 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülen bir kasten yaralama davasında sanık hüküm giymiştir. Ancak, temyizde sanık müdafiinin ortaya koyduğu sebepler nedeniyle karar bozulmuştur. Çünkü, mağdurun beyanlarına ve doktor raporuna göre sanığın cezasında artırım yapılması gerektiği gözetilmemiş ve ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı belirlenememiştir. Bu nedenle, sanık lehine haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı konusu tartışılmamıştır. Kararın bozulması için bu sebepler yeterli görülmüştür. Bu kararda, TCK'nin 6/1-f.4, 86/3-e ve 29. maddelerine referans verilmiştir. TCK'nin 6/1-f.4 maddesi silah kabul edilen cisimleri içermekte, 86/3-e maddesi ise mağdura karşı işlenen suçların cezasının artırımına dair hüküm içermektedir. TCK'nin 29. maddesi ise haksız tahrik sorununu düzenlemektedir.

(Kapatılan)3. Ceza Dairesi 2020/14433 E. , 2020/19419 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Mağdurun aşamalarda değişmeyen beyanlarında sanığın TCK"nin 6/1-f.4 maddesi uyarınca silahtan sayılan tavayla yüzüne vurduğuna dair beyanları ile bu beyanlarla uyumlu doktor raporu karşısında, sanığın cezasında TCK"nin 86/3-e maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
2) Sanığın da hafif şekilde yaralandığı ve tarafsız görgü tanığı bulunmayan olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarihli, 2002/4-238 Esas ve 367 Karar sayılı kararı ile bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren içtihatlarında benimsendiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenmeye çalışılması, bu hususun tespit edilememesi halinde, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4 - 238 Esas ve 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, sanık lehine TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari (1/4) oranında uygulanıp uygulanmayacağı hususunun karar yerinde tartışılmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 17.12.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.