Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/15153 Esas 2015/20917 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ...................... İŞ MAHKEMESİ
Davacı işçi, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti ile ikramiye alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş, Dairemizin 05.11.2014 gün ve 2012/ 39706 Esas, 2014/ 32636 Karar sayılı kararı ile davacının ihbar ve kıdem tazminatına hak kazandığı noktasında hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, devamsızlığın belge ve tanık beyanlarına dayandığı gerekçesiyle bozmaya karşı direnilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dairemizin “Davalı işveren iş akdini haklı nedenle feshettiğini savunmuş ve buna ilişkin devamsızlık olgusuna dayanmıştır. Ancak davalı devamsızlığına ilişkin tutanaklarını sunmadığı gibi diğer herhangi bir delille de savunmasını kanıtlayamamıştır. Bu nedenle işçi lehine kıdem ve ihbar tazminatlarının hüküm altına alınması gerekirken yanılgılı değerlendirme sonucu reddi isabetli değildir” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygundur. İşverence davacıya gönderilen ihtarnamede 31.7.2010 tarihinde devamsızlıktan söz edildiği halde aynı ihtarnamede davacının 31.7.2010 tarihinde işverence işe alınmadığı ve işyerine zorla girmek istediğinden söz edildiği, davacının eşyalarını almak için işyerine gittiği halde işe alınmadığının davalı tanığı anlatımıyla da sabit olduğu, buna göre davacının iş sözleşmesinin işverence 27.07.2010 tarihinde feshedildiği, işverence daha sonraki devamsızlık günlerine dayalı olarak fesih yoluna gidildiği, direnmenin yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 08/06/2015 tarihinde oy birliği ile karar verildi.